- مکشاح(مِ)
تبر، دم شمشیر. مکشح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مکشح شود
معنی مکشاح - جستجوی لغت در جدول جو
- مکشاح
تبر، لبه شمشیر دم شمشیر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ شاح ح)
لغت نامه دهخدا
همدیگر حریص کننده بر کاری تا فوت نشود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بر یکدیگر سخت گیری کننده در کاری تا فوت نشود. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشاح شود
(مِ)
لغت نامه دهخدا
ماده شتری که نزدیک به زاییدن رسیده باشد. ج، مکامیح. (ناظم الاطباء). واحد مکامیح است. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکامیح شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
مرد داغ کرده در تهیگاه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مبتلا به بیماری کشح. (از اقرب الموارد)
(مِ)
لغت نامه دهخدا
شتر با بانگ کشیش. (منتهی الارب) (آنندراج). بعیر مکشاش، شتر معتاد به کشیش و آن بانگ نخستین شتر است. (از اقرب الموارد)
(مُ شاح ح)
لغت نامه دهخدا
از ’ش ح ح’، مجادل. مناقش. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و منه فی صفته علیه السلام لیس بفظ و لاغلیظ و لا صخاب و لا فحاش و لا عیاب و لا مشاح ای لا مجادل و لا مناقش. (منتهی الارب). و رجوع به مشاحه شود
(مِ شَ)
لغت نامه دهخدا
تبر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دم شمشیر. مکشاح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). دم شمشیر. (آنندراج). و رجوع به مکشاح شود
