معنی مکانفه در لغت نامه دهخدا

با کسی یاری کردن. (تاج المصادر بیهقی). یکدیگر را یارمندی کردن. (منتهی الارب) (از آنندراج). همدیگر را یارمندی و اعانت کردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، نزد عروضیان اثبات یکی از دو حرف یا اثبات دو حرف است ازجزء یا حذف یکی از دو حرف یا حذف هر دو حرف است از جزء. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از اقرب الموارد)

معنی مکانفه در فرهنگ لغت هوشیار

مکانفت در فارسی: همیاری همپشتی یکدیگر را یاری کردن مساعدت کردن

معنی مکانفه - جستجوی لغت در جدول جو

مکانفه

لغت نامه دهخدا

مکانفه

فرهنگ لغت هوشیار

مکاشفه

کشف کردن، آشکار کردن، امری را ظاهر کردن، در تصوف آشکار شدن اسرار بر سالک بدون تفکر و اندیشه

فرهنگ فارسی عمید

محاجفه

(شَدد)

معارضه کردن. (آنندراج). معارضه. (تاج المصادر بیهقی). معارضت کردن. (منتهی الارب) ، مدافعه کردن. (آنندراج). مدافعه. (تاج المصادر بیهقی). مدافعت نمودن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دکانچه

(دُکْ کا / چَ / چِ)

مصغر دکان. دکان کوچک. (ناظم الاطباء). دکان خرد. (آنندراج). دکانک. و رجوع به دکان شود، تخته ای باشد پیش دکان که دکاندار متاع و کالای خود را بر آن عرض نماید. (آنندراج). تخته ها و کرسی که در جلو دکان جهت عرضۀ متاع و کالا قرار می دهند. (ناظم الاطباء). پیشخوان، دکه. (زمخشری). مصطبه. (تفلیسی). طاقچه. (یادداشت مرحوم دهخدا). سکوی سرا. (فرهنگ فارسی معین). سکوی جلو دکان. (ناظم الاطباء) : در دالان بر دکانچه ای نشستم. (رشحات علی بن حسین کاشفی). ابونصر در سنۀ مذکوره صمصام الدوله را بقتل رسانید، مادرش را نیز کشته و آن دو قتیل را در دکانچۀ سرای عمارت دفن کردند. (حبیب السیر)

لغت نامه دهخدا

مکانه

(مَ نَ)

از ’ک ون’، جایگاه. مکان. ج، مکانات. (مهذب الاسماء). جایگاه. مکان. (منتهی الارب). مکان و جای و جایگاه. (ناظم الاطباء). موضع. (اقرب الموارد) ، پایگاه و منزلت. (منتهی الارب). منزلت. (اقرب الموارد) ، نیت و آهنگ و گویند مضیت مکانتی، ای لطیئتی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهنگ و نیت. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مکنفه

(مُ کَنْ نَ فَ)

لحیه مکنفه، ریش بزرگ کرانه. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کانفه

(نِ فَ)

مؤنث کانف، حاجز و مانع و پرده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (از متن اللغه) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

امکانیه

(اِ نی یَ)

وسع و استطاعت. ج، امکانیات. (از المرجع)

لغت نامه دهخدا

مهانفه

(عُ)

به فسوس خندیدن مانند خندۀ نرم. (ناظم الاطباء). به فسوس خندیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). آهسته و آرام خندیدن استهزا را. (از اقرب الموارد) ، با هم بازی کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ملاعبه. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). هناف. (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکاشفه

(ظَل ل)

دشمنی کردن. (دهار). با کسی آشکارا جنگ و دشمنی کردن. (تاج المصادر بیهقی). دشمنی پیدا کردن و با کسی آشکارا جنگ کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). دشمنی را ظاهر و هویدا کردن و با کسی آشکارا جنگ کردن. (ناظم الاطباء). آشکار و ظاهرکردن عداوت. (از اقرب الموارد) ، برهنه کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، آشکار کردن آنچه در دل است. بر کسی و آگاه ساختن او رابه آن. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاشفه شود

لغت نامه دهخدا

زکانیه

(زَ نی یَ)

زکانه. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

متحنفه

(مُ تَ حَنْ نِ فَ)

پیروان طریقۀ ابوحنیفه. حنفی مذهبان: به مذهب امام ابوحنیفه متمسک بود و به تربیت اصحاب و تمشیت کار متحنفه متبرک. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 441)

لغت نامه دهخدا

محالفه

(شَ مَ طَ)

حلاف. معاهده کردن با کسی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). معاهده کردن با یکدیگر. سوگند خوردن با هم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). معاهده. معاقده. (المصادر زوزنی). لازم گرفتن کسی را. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

محارفه

(شِ)

میل به جراحت فرو بردن تا غور آن معلوم شود. (منتهی الارب). میل فرو بردن به جراحت و یافتن عمق آن را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، کسی را بی روزی کردن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). پاداش دادن. (ناظم الاطباء) ، محارفۀ به سوء، پاداش ببدی دادن کسی را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مثافنه

مثافنت در فارسی همزانو نشستن، یاری کردن

معنی مکانفه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما