معنی مؤطمه - جستجوی لغت در جدول جو

موافقت کردن. (از منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن جرجانی ص 96) (از آنندراج). با کسی موافقت کردن. (دهار). مواطاه. و رجوع به مواطات و مواطا شود، مساهمه. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح قافیه) تکرار قوافی کردن در شعر به لفظ و معنی. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مواسمه

(عِ)

نبرد کردن درخوبرویی و زیبایی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نبرد کردن به نیکویی. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مواخمه

(عَ طَ)

نبرد کردن با کسی در وخامت و گران سنگی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نیک نبرد کردن به گرانی. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مؤخره

(مُءْ خَ رَ)

مؤنث مؤخر. (ناظم الاطباء). رجوع به مؤخر و ترکیبات ذیل مؤخّره شود

لغت نامه دهخدا

مخاطمه

(شَ بَ ذَ)

مهار کردن شتر: خاطم البعیر مخاطمه و خطاماً، مهار کرد دربینی آن شتر. (ناظم الاطباء). و رجوع به تخطیم شود

لغت نامه دهخدا

مؤخره

(مُ ءَخْ خِ رَ)

تأنیث مؤخر. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف). رجوع به مؤخّره و ترکیبات ذیل آن شود

لغت نامه دهخدا

مؤخره

(مُ ءَ خ خَ رَ)

تأنیث مؤخر. (یادداشت مؤلف).
- مؤخرهالجیش، دنباله. دم لشکر. مقابل مقدمه و مقدمهالجیش. عقب دار. دم دار. (یادداشت مؤلف).
- مؤخرهالرحل، مؤخرالرحل. دنبالۀ پالان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مؤخر شود.
- مؤخرهالعین، دنبالۀ چشم. مؤخرالعین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به ترکیب مؤخرالعین در ذیل مؤخر شود.
، پس کوهۀ زین اسب. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مؤجره

(مُءْ جِ رَ)

مؤنث مؤجر. (یادداشت مؤلف). زن که مباح کند خود را به مزد. (منتهی الارب). و رجوع به مؤجر شود

لغت نامه دهخدا

مؤجره

(عَ ضَ)

به کرایه دادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ایجار. و رجوع به ایجار شود

لغت نامه دهخدا

مؤجده

(مُءْ جَ دَ)

شتر مادۀ قوی پشت. (منتهی الارب، مادۀ ا ج د) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مؤثفه

(مُءْ ثَ فَ)

نعت مفعولی مؤنث از اثفاء. (یادداشت مؤلف). ج، مؤثفات. رجوع به مؤثفات شود، دیگ بر سه پایه نهاده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملاطمه

(عَثْوْ)

با کسی طپنچه زدن. لطام. (المصادر زوزنی). طپانچه زدن یکدیگر را. (منتهی الارب) (آنندراج). تپانچه زدن و سیلی زدن. لطام. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مأکمه

(مَءْ کَ / کِ مَ)

مأکم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به مأکم شود

لغت نامه دهخدا

مؤیمه

(مُءْ یِ مَ)

زن دولتمند بی شوهر. (منتهی الارب، مادۀ أی م) (آنندراج) (ناظم الاطباء). زن مالدار بی شوی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مؤطم

(مُءْ طِ)

بندکننده در. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (ذیل اقرب الموارد) (از قاموس)

لغت نامه دهخدا

مؤدمه

(مُءْ دَ مَ)

تأنیث مؤدم. (یادداشت مؤلف). زن دانای تجربه کار. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤدم شود

لغت نامه دهخدا

مؤثمه

(مُءْ ثِ مَ)

مؤنث مؤثم. (یادداشت مؤلف). رجوع به مؤثم شود

لغت نامه دهخدا

مؤکمه

(مُ ءَکْ کِ مَ)

زنی که مأکمتین او ستبر و بزرگ باشد. (از منتهی الارب). زن کلان سرین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤرمه

(مُ ءَرْ رَ مَ)

بیضه مؤرمه، خود فراخ بالا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مؤرم

لغت نامه دهخدا

مؤامه

(عِ)

نزدیک شدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤمه

(مُءْ مَ)

مبتلا به امیهه یعنی آبلۀ گوسپند. (ناظم الاطباء). رجوع به مؤمهه شود

لغت نامه دهخدا

مؤطم

(مُ ءَطْ طِ)

پوشندۀ هودج به جامه. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مأیمه

(مَءْ یَ مَ)

سبب بیوگی. گویند: الحرب مأیمه للنساء، کارزار سبب بیوگی زنان می گردد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). الحرب مأیمه میتمه، یعنی جنگ مردان را می کشد و زنان را بی شوهر و فرزندان را بی پدر می کند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مؤطم

(مُ ءَطْ طَ)

محفوظ. (ناظم الاطباء). مستور. (از اقرب الموارد). پوشیده شده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مأثمه

(مَءْ ثَ مَ)

ظلم و تعدی. (ناظم الاطباء) ، گناه. مأثم. (از اقرب الموارد) ، آنچه انسان بدان وسیله گناه کند. (از اقرب الموارد). چیزی که سبب گناه شود. مایۀ گناه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مؤثفه

(مُ ءَثْ ثَ فَ)

تأنیث مؤثف. (منتهی الارب). رجوع به مؤثف شود

لغت نامه دهخدا