معنی مؤری - جستجوی لغت در جدول جو

مؤری

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَرْ رِ)

نعت فاعلی از تأریک. پوشاننده و آراینده به اریکه. آنکه حجلۀ عروس را به اریکه و تحف زینت می دهد. (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤسی

(مُ ءَسْ سا)

نعت مفعولی از تأسیه. تیمار داشته شده. مورد غمخواری واقع شده، تسلی داده شده. ج، مؤسین

لغت نامه دهخدا

مؤزی

(مُءْ زا)

نعت مفعولی از ایزاء. در مشقت انداخته شده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در مشقت افکنده شده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مؤزی

(مُءْ)

سازندۀ ازاء برای حوض. آنکه مجرای آب و یا ازاء برای حوض و جز آن می سازد. (ناظم الاطباء). آنکه سازد برای حوض ازاء. (آنندراج) (از اقرب الموارد). رجوع به مؤزّی شود

لغت نامه دهخدا

مؤزی

(مُ ءَزْ زی)

سازندۀ ازاء برای حوض. (آنندراج). مؤزی. (از اقرب الموارد). و رجوع به مؤزی شود

لغت نامه دهخدا

مؤرم

(مُ ءَرْ رَ)

رأس مؤرم، سری که پاره های کلۀ آن ستبر باشد. (منتهی الارب، مادۀ ارم) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، بیضۀ فراخ بالا. (آنندراج). مؤرمه، خود فراخ بالا. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مؤرک

(مُءْ رِ)

نازل شونده در اراک. (از منتهی الارب). آنکه فرود می آید در زمین اراک ناک برای چرانیدن شتر. ج، مؤرکون، یقال: قوم مؤرکون. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤرق

(مُءْ رِ)

مؤرّق. بیداردارنده کسی را. (آنندراج). بیدار نگاهدارنده و بازدارنده از خواب. (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤرّق شود

لغت نامه دهخدا

مؤقی

(مُءْ)

موقی. لغتی است در مؤق، به معنی کنج چشم و دنبالۀ آن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤرق

(مُ ءَرْ رِ)

نعت فاعلی از تأریق. مؤرق. بیداردارنده کسی را. بیدارنگاهدارنده و بازدارنده از خواب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤرق

(مُ ءَرْ رَ)

نعت مفعولی از تأریق. بیدارداشته شده. (منتهی الارب) (آنندراج). بازداشته شده از خواب و بیدار نگاهداشته شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤرف

(مُ ءَرْ رِ)

نعت فاعلی از تأریف. حد معین کننده در زمین و قسمت کننده. (از آنندراج). آنکه سنگ و یا علامت دیگری برای تقسیم زمین و تعیین حد قرار می دهد، آنکه گره می بندد ریسمان را. (ناظم الاطباء). آنکه گره بربندد بر رسن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مؤرط

(مُءْ رِ)

جایی که درخت ارطی می رویاند. (ناظم الاطباء). زمین برآورندۀ درخت ارطی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مورط. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مؤرض

(مُ ءَرْ رِ)

نعت فاعلی از تأریض. چراننده گیاه زمین و طلب کننده آن. (منتهی الارب). آنکه سبب می شود چرانیدن جایی را، آنکه مهیا می شود برای روزه گرفتن. (ناظم الاطباء). نیت روزه کننده و آماده شونده برای روزه. (آنندراج) ، آراسته کننده کلام. (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مؤرش

(مُ ءَرْ رِ)

نعت فاعلی از تأریش. آن که آتش برمی افروزد. (ناظم الاطباء). برافروزندۀ آتش. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، آن که در میان مردم بدی می افکند. (ناظم الاطباء). بدی افکننده میان قوم. (آنندراج) ، آن که سبب برانگیختن جنگ می گردد. (ناظم الاطباء). برانگیزاندۀ جنگ. (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مؤسی

(مُ ءَسْ سی)

نعت فاعلی از تأسیه. تعزیت دهنده. تسلی دهنده

لغت نامه دهخدا

مؤتی

(مُ ءَتْ تی)

نعت فاعلی از تأتیه و تأتی. آسان کننده راه آب. (منتهی الارب، مادۀ ا ت ی)

لغت نامه دهخدا

مؤرس

(مُ ءَرْ رِ)

کار و خدمت گیرنده از کسی. (آنندراج) ، آن که از کسی طلبکار است و خدمت میکند. (ناظم الاطباء) ، آن که کشاورز گشته باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)