- موهبت
آنچه به کسی ببخشند، بخشش، دهش
معنی موهبت - جستجوی لغت در جدول جو
- موهبت (مَ هََ / هَِ بَ)
موهبه. بخشش. (غیاث). بخشش و دهش. انعام. (ناظم الاطباء). عطیه. عطا. دهش. آنچه ببخشند. بخش. بخشیدن. هبه. ج، موهبات، مواهب. (یادداشت مؤلف) : اکنون شمتی از محاسن عدل که پادشاهان را ثمین ترین حلیتی و نفیس ترین موهبتی است یاد کرده شود. (کلیله و دمنه). آن را در خزاین خود موهبتی عزیز و ذخیرتی نفیس شمرد. (کلیله و دمنه). غزات جنود و کمات اسود خویش را پیش خواند و هریکی را به مکرمتی جمیل و موهبتی جزیل بنواخت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 348).
موهبت را بر کف دستش نهد
وز کفش آن را به مرحومان دهد.
مولوی.
و رجوع به موهبه شود.
- موهبت عظمی، عطیۀ بزرگ. بخششی عظیم. (یادداشت مؤلف).
، لطف. کرم. نعمت. انعام. تفضل. (از یادداشت مؤلف) : مصیبت سخت بزرگ است اما موهبت به بقای خداوند بزرگتر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 291)
موهبت را بر کف دستش نهد
وز کفش آن را به مرحومان دهد.
مولوی.
و رجوع به موهبه شود.
- موهبت عظمی، عطیۀ بزرگ. بخششی عظیم. (یادداشت مؤلف).
، لطف. کرم. نعمت. انعام. تفضل. (از یادداشت مؤلف) : مصیبت سخت بزرگ است اما موهبت به بقای خداوند بزرگتر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 291)
- موهبت
بخشش، عطا، دهش، بخشیدن
- موهبت ((مَ هِ بَ))
بخشش، دهش
- موهبت ((مَ یا مُ هَ بَ))
عطیه، چیزی که بخشیده شود، آنچه که به کسی بخشند، جمع مواهب
- موهبت
بخشش، دهش، عطا، عطیه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(هَِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه آماده می کند، چیزی که دست می دهد و آماده می شود. (ناظم الاطباء) ، چیزی همیشه باشنده. (آنندراج). چیزی که همیشه می باشد، آماده و مهیا شده. (ناظم الاطباء). آماده و توانا: أصبح فلان موهباً، أی معداً قادراً. (از منتهی الارب). قابل و توانا. (ناظم الاطباء)
