معنی مولایی در لغت نامه دهخدا

مولا و سرور بودن. سروری و آقایی و بزرگی. (ناظم الاطباء)، بندگی و بردگی. غلامی و چاکری و خدمتگزاری:، این دو طفل هندو از بام دماغ، بر در صدرش به مولایی فرست.، خاقانی.، به جوش آمد سخن در کام هرکس، به مولایی برآمد نام هرکس.، نظامی.، از عرب تا عجم به مولایی، سر فشانیم اگر بفرمایی.، نظامی.، شده شغلم به کشورآرایی، حلقه در گوش من به مولایی.، نظامی

معنی مولایی در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به مولا (مولی)، قسمی از بهترین اقسام برنج که در گیلان بعمل آید

معنی مولایی - جستجوی لغت در جدول جو

مولایی

لغت نامه دهخدا

مولایی

فرهنگ لغت هوشیار

مولایی

فرهنگ گویش مازندرانی

مولای

(مَ / مُو)

از امرای مغول غازان که وصاف الحضره گاه او را ’ملا’ و گاه ’ملای’ و گاه نیز ’مولای’ می نویسد. (تاریخ وصاف ص 374، 377، 378، 379، 380، 397، 410، 411، 414). از سرداران معروف غازان بوده است و نام او مخصوصاً در جنگ غازان با مصریان و شامیان در شهور سنۀ 697 هجری قمری و سالهای بعد بسیار می آید. رجوع شود به یادداشتهای قزوینی ج 3 ص 335

لغت نامه دهخدا

ملایی

(مُلْ لا)

منسوب به ملا و شغل و پیشۀ ملا. (ناظم الاطباء). و رجوع به ملا شود، تدریس و تعلیم و مکتب داری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

موطلایی

(طَ)

آن که موی به رنگ زر دارد. (یادداشت مؤلف). زرین موی. گیسوطلایی. دارای موهای زر تار که موی با تارهای زرین دارد. آن که موی سرش به رنگ طلا باشد. و رجوع به گیسوطلایی شود

لغت نامه دهخدا

موسایی

تیره ای از ایل باوی کوه کیلویه از ایلات فارس، (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 88)

لغت نامه دهخدا

موسایی

موسائی، منسوب به موسی، آنکه یا آنچه به حضرت موسی پیغمبر نسبت دارد، (از یادداشت مؤلف)، مانند موسی، همچون موسی: کار موسایی کردن، موسائی، یهودی و متدین به دین حضرت موسی، (ناظم الاطباء)، کلیمی، یهود، جهود، موسوی، اسرائیلی، بنی اسرائیل، آنکه پیرو دین حضرت موسی کلیم اﷲ است، (از یادداشت مؤلف)، و رجوع به یهودی و یهود و کلیمی شود

لغت نامه دهخدا

مولائی

(مَ / مُو)

قسمی برنج. قسمی برنج خوب. (یادداشت مؤلف)

معنی مولایی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما