معنی موازنه در فرهنگ فارسی عمید

هم وزن کردن، سنجیدن دو چیز و برابر کردن آن ها با هم، در ادبیات در فن بدیع آوردن کلماتی هم وزن در دو مصراع، آنکه بیرون برد رفعش چین ز ر خسار سپر / و آنکه دور افکند عدلش خم ز ابروی کمان ی پرتوی از رای او پیرایۀ خورشیدوماه / نکته ای از لفظ او سرمایۀ دریاوکان (ظهیر فاریابی - ۱۳۹)، مماثله

معنی موازنه در لغت نامه دهخدا

برابر کردن میان دو چیز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). هذا یوازن هذا، این بر وزن آن است. (ناظم الاطباء). با چیزی هم وزن بودن. (غیاث). با کسی همسنگ آمدن. (المصادر زوزنی) (از تاج المصادر بیهقی)، رویاروی ساختن. (منتهی الارب) (آنندراج). مقابله و رویاروی کردن، روباروی شدن کسی را. (ناظم الاطباء)، پاداش کردار دادن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج)

معنی موازنه در لغت نامه دهخدا

موازنه. رجوع به موازنه شود، سنجیدگی میان دو چیز و آن دو را با هم برابر کردن. کشیدن و سنجیدن با دیگری. (یادداشت مؤلف). مقایسه. سنجش. تیک کردن: با یک نفر نویسنده که از سرکار مواجب دارد (اخراجات را) مقابله و موازنه و خاطر جمع نموده خط گذاشته به مهر ناظر دهد. (تذکرهالملوک چ دبیرسیاقی ص 34)، همسنگی. توازن.برابری با دیگری در وزن یا نیرو. (از یادداشت مؤلف) : کدام خدمت در موازنۀ آن کرامت آید. (کلیله و دمنه). هیچ چیز در موازنۀ آن نیاید. (کلیله و دمنه).، با آتشت موازنه وز خاکت ارتفاع، با اخترت مقابله با رایت اقتران.، خواجوی کرمانی.،، (اصطلاح سیاسی) عبارت است از حفظ منافع مشترک بین دولتهایی که به منظور حفظ استقلال خود باید از تفوق یکی بر دیگران مانع آیند.، - بهم خوردن موازنه، از میان رفتن تساوی نیروی یکی از دو قدرت متقابل با فراهم آمدن تفوق یکی بر دیگری.، - موازنۀ قدرت، مساوی و برابر شدن قدرت دو دولت یا دو دسته و یا دو بلوک سیاسی.، - موازنه کردن، با یکدیگر سنجیدن. (یادداشت مؤلف).،، (در اصطلاح بدیع) صنعتی است که در آن فاصله دو کلام در وزن برابر باشد بدون رعایت قافیه، چنانکه خداوند در قرآن فرماید: و نمارق مصفوفه و زرابی مبثوثه، که مصفوفه و مبثوثه در وزن برابرند بدون اینکه هم قافیه باشند. و تاء آخر را اعتباری نیست چون زاید است. (از تعریفات جرجانی). الفاظ را در وزن و حروف خواتیم متساوی داشتن ترصیع خوانند و آنچه در حروف خواتیم متفق نباشد آن را موازنه خوانند. چنانکه شاعری گفته است:، به بزم و رزم تو ماند همی خزان و بهار، به تیغ و کلک تو ماند همی قضا و قدر. (از المعجم ص 251).، آوردن دو جمله، دو مصراع یا دو بیت که کلمات آنها به ترتیب با هم هموزن عروضی باشند. (از یادداشت لغت نامه)

معنی موازنه در فرهنگ لغت هوشیار

موازنه: موازنه در فارسی: همسنگی، همسنجی، ترازنش تراز ناکی هم وزن کردن، سنجیدن دو چیز مقایسه کردن، هم وزنی، سنجش مقایسه، آوردن دو جمله دو مصراع یا دو بیت که کلمات آنها بترتیب با هم هم وزن (وزن عروضی) باشند مانند: (شاهی که رخش او را دولت بود دلیل شاهی که تیغ او را نصرت بود فسان) (مسعود سعد. المعجم. مد. چا. 251: 1) توضیح} ترصیع {اعم از موازنه است. یا سیاست موازنه. عبارتست از حفظ منافع مشترک بین دولتهایی که بمنظور حفظ استقلال خود باید از تفوق یکی بر دیگران مانع آیند

معنی موازنه در فرهنگ فارسی معین

وزن کردن، سنجیدن دو چیز با هم

معنی موازنه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تعادل، تعادل، توازن، همسنگی، سنجش، مقایسه، متضاد: عدم توازن

معنی موازنه - جستجوی لغت در جدول جو

موازنه

فرهنگ فارسی عمید

موازنه

لغت نامه دهخدا

موازنه

لغت نامه دهخدا

موازنه

فرهنگ لغت هوشیار

موازنه

فرهنگ فارسی معین

موازنه

فرهنگ واژه فارسی سره

موازنه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

دوازده

عدد اصلی بعد از یازده، ده به علاوۀ دو، ۱۲

فرهنگ فارسی عمید

متوازن

چیزی که با چیز دیگر هم وزن و برابر باشد، هم وزن، هم سنگ

فرهنگ فارسی عمید

موارنه

(عُ)

مواجه و مقابل شدن. (از اقرب الموارد). روباروی شدن

لغت نامه دهخدا

مرازنه

(شَ)

هم منزل شدن و فرودآمدن با هم. (از منتهی الارب) : رازنته ، خاللته، او حاللته، ای حللت معه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

موزنه

(زَ نَ / نِ)

آلت زدن مو. مقراض دلاکان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

موازجه

(مَ زِ جَ)

جمع واژۀ موزج. رجوع به موزج و موزه شود

لغت نامه دهخدا

موازره

(عُ)

همپشتی کردن. (از منتهی الارب) (آنندراج). موازرت. مدد کردن و یاری نمودن کسی را (ولی کمتر استعمال می شود و بیشتر مؤازره با همزه می گویند). (ناظم الاطباء). یاری دادن. (غیاث) (از اقرب الموارد). ورجوع به مؤازره شود، وزیری کردن. (منتهی الارب). کسی را وزیری کردن. (از اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). وزارت. وزیری کردن. (از غیاث) (از آنندراج). و رجوع به موازرت شود، بردن و حمل کردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

موازفه

(عُ)

هر یکی چیزی از نفقه برآوردن برابر یکدیگر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مواتنه

(عَ)

ملازمت کردن کاری را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مواظبت. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

مبازنه

(سَ غَ زَ)

آوردن حق را: بازن بالحق، آورد حق را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)