معنی منویه در لغت نامه دهخدا

تأنیث منوی. ج، منویات. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به منوی و منویات شود

معنی منویه در فرهنگ لغت هوشیار

مونث منوی، جمع منویات

معنی منویه - جستجوی لغت در جدول جو

منویه

لغت نامه دهخدا

منویه

فرهنگ لغت هوشیار

منوره

(دخترانه)

روشن، درخشان

فرهنگ نامهای ایرانی

تنویه

بلند کردن، بزرگ داشتن، نام کسی را به نیکی بردن، ستودن

فرهنگ فارسی عمید

زنویه

ناله، مویه، زوزه، زوزۀ سگ

فرهنگ فارسی عمید

مانویه

پیروان مانی، مانویان، آیین مانی

فرهنگ فارسی عمید

ثنویه

گروهی که قائل به دو مبدا خیر و شر هستند، معتقدان به ثنویت. بعضی از نویسندگان اسلامی مانویه و مزدکیه را از این گروه دانسته و آن ها را اصحاب اثنین هم خوانده اند

فرهنگ فارسی عمید

ماویه

(وی یَ)

نام زنی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دختر غفور از بنات ملوک یمن و زن حاتم طایی. (تاج العروس، ج 9 ص 413) (عیون الاخبار ج 3 ص 129 و حاشیۀ ص 263). و رجوع به تعلیقات دیوان منوچهری ص 344 شود:
یار تو خیر و خرمی چون پارسای فاطمی
جفت تو جود و مردمی چون جفت حاتم ماویه.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

تنویه

(تَ زُ)

روان کردن حاجت، دانه بستن خرما، انداختن دانۀ خرما، سپردن کاری بر نیت دیگری. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کسی را نایب اوگذاشتن. (تاج المصادر بیهقی). کسی را وا (به) نیت او گذاشتن. (از زوزنی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زنویه

(زَ یَ / یِ)

مویه و نالۀ سگ را گویند و به تازی هریر خوانند. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). زنوییدن مصدر آن است. (انجمن آرا) (آنندراج). اسم مصدر از زنوییدن. (حاشیۀ برهان چ معین). هریر و نالۀ سگ و زوزه. (ناظم الاطباء). نالۀ سگ که به عربی هریر گویند. (فرهنگ رشیدی). نالۀسگ را گویند که در هنگام گریه کند... و به تازی هریر خوانند. (جهانگیری) ، مویه و نالۀ متصل و پیوسته. (ناظم الاطباء). رجوع به زنوییدن شود

لغت نامه دهخدا

مانویه

(نَ وی یَ / یِ)

مریدان و اتباع مانی باشند که مصوری است معروف. (آنندراج). پیروان مانی نقاش. (ناظم الاطباء). پیروان مانی و آنان را منانیه نیز گویند. مانویان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مانویه اصحاب مانی پسر فاتک بودند که در زمان شاپور پسر اردشیر دعوی نبوت کرد و سرانجام به فرمان بهرام بن هرمزبن شاپور کشته شد. (از ملل و نحل شهرستانی چ احمد فهمی ج 2 ص 72). فرقه ای از مجوس اصحاب مانی بن قاین نقاش که در زمان شاپوربن اردشیر ظاهر شد بعد از عیسی و او به نبوت عیسی قائل بود اما انکار نبوت موسی کرد و ایشان نور و ظلمت راقدیم خوانند. (نفایس الفنون). و رجوع به مانی شود

لغت نامه دهخدا

مشویه

(مَشْ وی یَ)

مؤنث مشوی ّ. (یادداشت مؤلف). رجوع به مشوی ّ شود

لغت نامه دهخدا

مرویه

(مَرْ وی یَ)

مؤنث مروی ّ که نعت مفعولی است از مصدر روایه. روایت شده. روایت کرده شده. رجوع به مروی و روایه شود

لغت نامه دهخدا

محویه

(مَحْ وی یَ)

تأنیث محوی. مجموعه. فراهم آمده و گردشده. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
واستعین اﷲ فی الفیه
مقاصد النحو بها محویه.
ابن مالک