معنی منهدن - جستجوی لغت در جدول جو

منهدن

لغت نامه دهخدا

منهدم

ویران، خراب، ازهم ریخته، ویران شده

فرهنگ فارسی عمید

منهدغ

(مُ هََ دِ)

طعامی است نرم که می آشامند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). آش نرم در آشامیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منهدم

(مُ هََ دِ)

ویران شونده و عمارت افتاده و ازهم ریخته. (غیاث) (آنندراج). ازهم ریخته و ویران شده و خراب گشته. (از ناظم الاطباء). ویران. فروافتاده. بیفتاده. خراب. ویران شده. (یادداشت مرحوم دهخدا) : مگر ندانید که رکن دولت منهدم و حد مملکت منثلم گردید. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 ص 443). رجوع به انهدام شود.
- منهدم شدن، فرودآمدن. فروافتادن. (یادداشت مرحوم دهخدا). ویران شدن

لغت نامه دهخدا

مندهن

(مُ دَ هَِ)

آنکه بر خود روغن می مالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

منهد

(مُ هََ دد)

کوه شکسته و ویران شده از زلزله. (ناظم الاطباء).
- منهد گشتن، متزلزل و ویران شدن: تدارک اموری که نظام آن مبدد شده است و ارکان آن منهد گشته. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

منهد

(مُ نَهَْ هَِ)

امراءه منهد، زن بلند و برآمده پستان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مهدن

(مُ دِ)

فرس مهدن، اسبی که تک خود را پنهان دارد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا