معنی ملفوفه در لغت نامه دهخدا

مأخوذ از تازی، ملفوف و پیچیده شده و در جوف گذاشته و لفافه کرده. (ناظم الاطباء). و رجوع به ملفوف شود.، - ملفوفۀ فرمان، فرمان پادشاهی که قطع آن کوچکتر از فرمان باشد و به مهر کوچک پادشاه مهر شده و مقید به ثبت در دفاتر نباشد. (از ناظم الاطباء)

معنی ملفوفه در فرهنگ لغت هوشیار

ملفوفه در فارسی مونث ملفوف: در نور دیده در پیچیده مونث ملفوف یا ملفوفه فرمان. فرمان پادشاه که قطع آن کوچکتراز فرمان باشد و بمهر کوچک شاه ممهور شده و مقید بر ثبت در دفاتر نباشد

معنی ملفوفه - جستجوی لغت در جدول جو

ملفوفه(مَ فَ / فِ)

لغت نامه دهخدا

ملفوفه

فرهنگ لغت هوشیار

متصوفه

متصوفان، گروه صوفیان، اهل تصوف

فرهنگ فارسی عمید

ملفوف

در نوردیده و پیچیده شده، در لفافه پیچیده شده

فرهنگ فارسی عمید

مسفوحه

(مَ حَ)

تأنیث مسفوح. رجوع به مسفوح شود، ناقه مسفوحهالابط، شتر مادۀ فراخ بغل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

محلوفه

(شَ)

محلوف. حلف. محلوفاء. سوگند خوردن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

محفوره

(مَ رَ)

به معنی زیلو و قطیفۀ خواب دار که مردم فرش خانه و غیره کنند. (معجم البلدان 4: 144). رجوع به حواشی راحهالصدور از محمد اقبال و یادداشت های قزوینی ج 7 ص 54 و نیز رجوع به محفور و محفوری شود

لغت نامه دهخدا

محذوفه

(مَ فَ)

مؤنث محذوف. رجوع به محذوف شود

لغت نامه دهخدا

مسلوفه

(مَ فَ)

مؤنث مسلوف. برابر و هموار کرده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین برابر و هموار کرده. (آنندراج). در حدیث است: أرض الجنه مسلوفه، أی مستویه أو مسواه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسفوله

(مَ لَ)

مقابل معلوّه، یاء مسفوله، تاء معلوه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مرفوعه

(مَ عَ)

تأنیث مرفوع، که نعت مفعولی است از مصدر رفع. رجوع به مرفوع و رفع شود.
- احادیث مرفوعه، حدیثهای مرفوع، مرفوع از احادیث. رجوع به مرفوع و حدیث شود.
، بالا برده شده. بلند داشته و برداشته شده و برافراشته: فرش مرفوعه. (قرآن 33/56). فی صحف مکرمه. مرفوعه مطهره. (قرآن 13/80 و 14). فیها سرر مرفوعه. (قرآن 13/88)

لغت نامه دهخدا

مسفسفه

(مُ سَ سِ فَ)

تأنیث مسفسف. رجوع به مسفسف شود، باد که پست وزد و خاک نرم و تنک را برانگیزد و ببرد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). باد که بر روی زمین رود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ضیفوفه

(حُ دا)

بگشتن تیر از نشانه. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

ملفوف

(مَ)

درنوردیده و پیچیده و فراهم آورده. (آنندراج). مأخوذ از تازی، پیچیده شده و لفافه شده و لفافه کرده و احاطه شده و در جوف گذاشته. (ناظم الاطباء). تافته. لوله شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، مجموع و لفافه و کلم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مرضوفه

(مَ فَ)

تأنیث مرضوف که نعت مفعولی است از مصدر رضف. رجوع به رضف شود، شکنبه که آن را پاکیزه کرده و در سفر همراه دارند و به وقت حاجت هرگاه دیگ نباشد در آن پاره های گوشت اندازند بعد از آن سنگریزه را گرم کرده در همان شکنبه نهند تا آن گوشت پخته گردد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، قدر مرضوفه، دیگ به سنگریزه های تفسان پخته. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

تأنیث مرضوف که نعت مفعولی است از مصدر رضف. رجوع به رضف شود، شکنبه که آن را پاکیزه کرده و در سفر همراه دارند و به وقت حاجت هرگاه دیگ نباشد در آن پاره های گوشت اندازند بعد از آن سنگریزه را گرم کرده در همان شکنبه نهند تا آن گوشت پخته گردد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، قِدر مرضوفه، دیگ به سنگریزه های تفسان پخته. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرصوفه

(مَ فَ)

مؤنث مرصوف که نعت مفعولی است از مصدر رصف. رجوع به رصف و مرصوف شود، زن خردشرمگاه که مرد جماع را نتواند، یا زن تنگ شرمگاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مکفوفه

(مَ فَ)

عیبه مکفوفه، جامه دان نیک استوار سر بسته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مصفوفه

(مَ فَ)

اندوه و غم، کاری که از وی ترسیده شود

لغت نامه دهخدا

مرفوغه

(مَ غَ)

زنی که شرمگاه او خرد باشد و کسی با او گرد نتواند آمدن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیفوفه

(ثَ طَ)

به یک سو افتادن تیر از نشانه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ملاحفه

یاری کردن با کسی

فرهنگ لغت هوشیار

مغفوره

مغفوره در فارسی مونث مغفور آمرزیده: زن مونث مغفور

فرهنگ لغت هوشیار

مدفوعه

مدفوعه در فارسی مونث مدفوع: بنگرید به مدفوع مونث مدفوع جمع مدفوعات

فرهنگ لغت هوشیار

مدفونه

مدفونه در فارسی مونث مدفون: بنگرید به مدفون مونث مدفون جمع مدفونات

فرهنگ لغت هوشیار

محفوره

محفوری: زیلو آبچین گلیم که در (محفور) بافند

فرهنگ لغت هوشیار

محفوظه

مونث محفوظ جمع محفوظات

فرهنگ لغت هوشیار

محذوفه

محذوفه در فارسی مونث محذوف: کاسته، بریده مونث محذوف جمع محذوفات

فرهنگ لغت هوشیار

متصوفه

متصوفه در فارسی مونث متصوف: سوفی درویش گروه متصوفان. توضیح 1 طالبان حق دو طایفه اند: متصوفه و ملامیه. متصوفه جماعتی اند که از بعضی صفات نفوس خلاصی یافته اند و ببعضی از احوال و اوصاف صوفیان متصف گشته اند و متطلع نهایات احوال ایشان شده اند ولیکن هنوز به اذیال بقایای صفات نفوس متشبث مانده باشند و بدان سبب از اصول غایات و نهایات اهل قرب و صوفیه متخلف گشته اند: و خلقی از متصوفه همیشه آنجا مجاور باشند. توضیح 2 لفظ متوصفه بجای جمع متصوف است مانند صوفیه بجای جمع صوفی و جمع صحیح هر دو بواو و نون است و گاهی صوفیون در کتب نوشته میشود اما شایع نیست و نادرتر از آن متصوفون است و شایع همان صوفیه و متصوفه است و هر دو صفت موصوف محذوفند که جماعت و فرقه و سلسله باشند

فرهنگ لغت هوشیار