معنی ملعنه در لغت نامه دهخدا

راه کوفته. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). راه کوفته و راه آمد و شد. (ناظم الاطباء)، منزل مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). مسکن و منزل. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، سبب لعنت. (منتهی الارب) (آنندراج). هر چیز که سبب لعنت گردد. (ناظم الاطباء)، پلیدی و حدث. (منتهی الارب) (آنندراج). پلیدی و جای قضای حاجت. ج، ملاعن. و فی الحدیث: اتقوا الملاعن الثلاث، بپرهیزید از سه چیز که موجب لعنت است یعنی از تغوط کردن در راه عبور و آمدوشد و در سایۀ درخت و در کنار جوی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی ملعنه در فرهنگ لغت هوشیار

ملعنت در فارسی ریستگاه، فریه انگیز (فریه لعنت)

معنی ملعنه - جستجوی لغت در جدول جو

ملعنه

لغت نامه دهخدا

ملعنه

فرهنگ لغت هوشیار

ملاعنه

جمع واژۀ ملعون، رانده و دور شده از نیکی و رحمت، لعن و نفرین شده

فرهنگ فارسی عمید

ملعبه

وسیلۀ بازی، بازیچه، پیراهن بی آستین که کودکان هنگام بازی کردن می پوشند

فرهنگ فارسی عمید

ملعنت

آنچه موجب لعن شود، شرارت، پلیدی، بدبختی

فرهنگ فارسی عمید

ملعونه

ملعون، رانده و دور شده از نیکی و رحمت، لعن و نفرین شده

فرهنگ فارسی عمید

ملعقه

ملاقه، قاشق بزرگی که با آن غذا را از دیگ توی کاسه یا بشقاب می ریزند

فرهنگ فارسی عمید

مصعنه

(مُ صَعْ عَ نَ)

اذن مصعنه،گوش تیز و ستیخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملاعنه

(مُ عَ نَ)

صیغۀ اسم مفعول از مفاعله است، و تاء در آخر برای تأنیث است چراکه این لفظ در صفت لفظ جمع واقع است و لفظ جمع نزد نحویان حکم مؤنث دارد. (غیاث) (آنندراج). صیغۀ اسم مفعول مؤنث از ملاعنه. رجوع به ملاعنه و ملاعن شود

لغت نامه دهخدا

ملاعنه

(مَ عِ نَ)

جمع ملعون است خلاف القیاس. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ملاعنه

(کَ رَ)

رجوع به ملاعنه شود

لغت نامه دهخدا

ملاعنه

(عَ ثَ)

بر یکدیگر لعنت خواندن شوی و زن. لعان. (منتهی الارب) (آنندراج). نفرین و لعنت کردن یکدیگر را. لعان. (از اقرب الموارد) ، (اصطلاح فقه) قذف شوی زن را در حال آبستنی و چهار بار شاهد گرفتن خدای بر راستگویی خویش و گفتن بار پنجم که لعنت خدای بر من اگر دروغ گویم و سپس شاهد گرفتن زن خدای را چهار بار بر پاکی خویش و گفتن به پنجم که خشم خدای مرا فراگیرد اگر شوی من راست گوید. از آن پس مرد ولد را نفی کند و فرقت میان زن و شوی واقعشود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نوعی از رسیدگی کیفری است در مورد اسناد زنا از طرف زوج به زوجه (درشرایط خاص) و نفی انتساب فرزندی که ملحق به فراش اوست (به شرط اینکه قبلاً اقرار به فرزندی او نکرده باشد). تشریفات مزبور چنین است: قاذف (زوج) چهار بار در حضور قاضی بگوید: ’اشهدباللّه انّی لمن الصادقین فیما رمیتها به من الزنا’ سپس به دستور قاضی می گوید: ’ان لعنه اﷲ علی ّ ان کنت من الکاذبین’ سپس زوجه به دستور قاضی می گوید: ’اشهدباللّه انه لمن الکاذبین فیما رمانی به من الزنا’ سپس به دستور قاضی می گوید: ’ان غضب اﷲ علی ّ ان کان من الصادقین’ پس از انجام یافتن این مراسم قاذف معاف از حد قذف می شود و زن همیشه به شوهر مزبور حرام می گردد. و فرزند مورد لعان که اصطلاحاً او را ’ابن الملاعنه’ گویند منتسب به قاذف (مردی که زنش را به زنا متهم سازد) نخواهد بود. (از ترمینولوژی حقوق تألیف جعفر لنگرودی). و رجوع به لعان شود.
- ابن الملاعنه، فرزندی که نسب او بر اساس لعان نفی شده باشد.
، حکم کردن حاکم بین دو تن. (از اقرب الموارد)

بر یکدیگر لعنت خواندن شوی و زن. لعان. (منتهی الارب) (آنندراج). نفرین و لعنت کردن یکدیگر را. لعان. (از اقرب الموارد) ، (اصطلاح فقه) قذف شوی زن را در حال آبستنی و چهار بار شاهد گرفتن خدای بر راستگویی خویش و گفتن بار پنجم که لعنت خدای بر من اگر دروغ گویم و سپس شاهد گرفتن زن خدای را چهار بار بر پاکی خویش و گفتن به پنجم که خشم خدای مرا فراگیرد اگر شوی من راست گوید. از آن پس مرد ولد را نفی کند و فرقت میان زن و شوی واقعشود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نوعی از رسیدگی کیفری است در مورد اسناد زنا از طرف زوج به زوجه (درشرایط خاص) و نفی انتساب فرزندی که ملحق به فراش اوست (به شرط اینکه قبلاً اقرار به فرزندی او نکرده باشد). تشریفات مزبور چنین است: قاذف (زوج) چهار بار در حضور قاضی بگوید: ’اشهدباللّه انّی لمن الصادقین فیما رمیتها به من الزنا’ سپس به دستور قاضی می گوید: ’ان لعنه اﷲ علی َّ ان کنت من الکاذبین’ سپس زوجه به دستور قاضی می گوید: ’اشهدباللّه انه لمن الکاذبین فیما رمانی به من الزنا’ سپس به دستور قاضی می گوید: ’ان غضب اﷲ علی ّ ان کان من الصادقین’ پس از انجام یافتن این مراسم قاذف معاف از حد قذف می شود و زن همیشه به شوهر مزبور حرام می گردد. و فرزند مورد لعان که اصطلاحاً او را ’ابن الملاعنه’ گویند منتسب به قاذف (مردی که زنش را به زنا متهم سازد) نخواهد بود. (از ترمینولوژی حقوق تألیف جعفر لنگرودی). و رجوع به لعان شود.
- ابن الملاعنه، فرزندی که نسب او بر اساس لعان نفی شده باشد.
، حکم کردن حاکم بین دو تن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملعونه

(مَ نَ / نِ)

مأخوذ از تازی، زن ملعون. (ناظم الاطباء). مؤنث ملعون. ملعونه: دایۀ ملعونه بفرمود تا اسب را بیاوردند. (سمک عیار ج 1 ص 42). و رجوع به ملعون شود

لغت نامه دهخدا

ملونه

(مِلْ)

دهی از دهستان گورگ سردشت است که در بخش سردشت شهرستان مهاباد واقع است و 126 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

ملونه

(مُ لَوْ وَ نَ)

تأنیث ملون. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به ملون شود

لغت نامه دهخدا

ملبنه

(مُ بِ نَ)

گوسفند باشیر. (آنندراج) : شاه ملبنه، گوسپند شیرده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملعونه

(مَ نَ)

مؤنث ملعون. (ناظم الاطباء). رجوع به ملعون و مادۀ بعد شود.
- الشجرهالملعونه، درخت زقوم که درختی است در دوزخ. والشجره الملعونه (فی القرآن) ، بنی امیه. (ناظم الاطباء). الشجره الملعونه در قول قرآن، گویند درخت زقوم است که خورندۀ آن ملعون است و یا چیزی است که هرکه آن را چشد ناپسند دارد و لعنت کند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملعقه

(مِ عَ قَ)

کفچۀ طعام. ج، ملاعق. (مهذب الاسماء). کفچه. (دهار). کبچه و آنچه به وی لیسند. ج، ملاعق. (آنندراج) (از اقرب الموارد). چمچه و کمچه. (ناظم الاطباء). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

ملعقه

(مِ / مَ عَ قَ / قِ)

کفچۀ آهنی را گویند و در خراسان ملاقه خوانند. (برهان). مأخوذ از تازی، کمچه و ملاغه و قاشق فلزی و قاشق. (ناظم الاطباء). چمچه و قاشق آهنی. (غیاث). و رجوع به ملاقه و مادۀ قبل شود، (اصطلاح طب) نام وزن معینی است از معجونات و عسل چهار مثقال را ملعقه نامند و از دواهای دیگر یک مثقال. و مثقال چهار و نیم ماشه باشد. (غیاث). صاحب ذخیرۀ خوارزمشاهی گوید: ملعقه از معجون و انگبین چهار مثقال است و از داروها یک مثقال است. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رماد را همه اجناس وی قوت جلاست و تجفیف بر تفاوتش اختلاف است و هر جنسی راقوتی دگرگونه است چنانکه... بعضی جراحتها را فراهم آرد که اندر سینه و شش باشد چون رماد سرطان جویباری و این رماد نیز بر گاز کلب الکلب سود کند چون ده ملعقه از وی بخورند. (الابنیه چ دانشگاه صص 168- 169)

لغت نامه دهخدا

ملعظه

(مُ لَعْ عَ ظَ)

دختر فربه دراز تن دار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). دختر فربه دراز جسیم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملبنه

(مَ بَ نَ)

عشب ملبنه، علف شیرناک کننده ستور. (منتهی الارب) (آنندراج). علفی که شیر ستوررا فراوان کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملعبه

(مِ عَ بَ / مُ عِ بَ)

نوعی از جامۀ بی آستین که کودکان بدان بازی کنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملبنه

(مِ بَ نَ)

چمچه و آنچه به وی لیسند. (منتهی الارب) (آنندراج). چمچه و آنچه بدان چیزی را لیسند و قاشق. (ناظم الاطباء). ملعقه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سلعنه

(تَ)

سخت دویدن. (از منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ملعبه

ملعبه در فارسی باریچه آنچه که با آن بازی کنند ملعب بازیچه. یا ملعبه دست کسی شدن، بازیچه دست وی شدن تا هر طور که بخواهد با شخص رفتار کند توضیح درتداول بفتح اول گویند

فرهنگ لغت هوشیار

ملعقه

ملاقه و ملاغه در فارسی: کترا (گویش گیلکی) کفچ آلتی که بدان طعام چشند و تناول کنند قاشق چمچمه، جمع ملاعق، قاشق بزرگ که بوسیله آن غذا را از دیگ بیرون آورند و در ظرف ریزند، واحد وزن از معجونات و از عسل معادل چهار مثقال: و از داروها بقدر یک مثقال (رساله مقداریه. فاز. 4- 1: 10 ص 418)

فرهنگ لغت هوشیار

ملعنت

محل قضای حاجت جای تغوط، آنچه موجب لعن شود، بد ذاتی شیطنت

فرهنگ لغت هوشیار

ملعونه

ملعونه در فارسی مونث ملعونه گجسته زن مونث ملعون: (و دایه ملعونه بفرمود تا اسب را بیاوردند ) (سمک عیار 42: 1)، جمع ملعونات

فرهنگ لغت هوشیار

ملونه

مونث ملون، جمع ملونات

فرهنگ لغت هوشیار

ملینه

ملینه در فارسی مونث ملین: نرماک مونث ملین، جمع ملینات. یا ادویه ملینه. داروهایی که موجب لینت و نرمی مواد دفعی داخل روده ها شوند و بسهولت عمل دفع را موجب گردند داروهای نرم کننده مزاج

فرهنگ لغت هوشیار

ملاعنه

لعن کردن یکدیگر را، لعن. یکدیگر را لمس کردن

فرهنگ لغت هوشیار

مطعنه

آسیا نیزه زدن، دشنام نا سزا نکوهش

فرهنگ لغت هوشیار

ملعبه

((مَ عَ بِ))

پیراهن بی آستین که کودکان هنگام بازی می پوشند، بازیچه،ء دست کسی شدن بازیچه دست وی شدن تا هرطور بخواهد با شخص رفتار کند

فرهنگ فارسی معین

ملعقه

((مِ عَ قَ))

آلتی که بدان طعام چشند و تناول کنند، قاشق، چمچه، قاشق بزرگ که به وسیله آن غذا را از دیک بیرون آورند و در ظرف ریزند، واحد وزن از معجونات و از عسل معادل چهار مثقال و از داروها به قدر یک مثقال، جمع ملاعق

فرهنگ فارسی معین

ملعنت

((مَ عَ نَ))

محل قضای حاجت، جای تغوط، آن چه موجب لعن شود، در فارسی، بدذاتی، شیطنت

فرهنگ فارسی معین

معنی ملعنه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما