معنی ملسعه در لغت نامه دهخدا

گروه مقیم به جایی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی ملسعه در لغت نامه دهخدا

آنکه پیوسته جای نشین باشد و از جای بیرون نرود و سفر نکند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی ملسعه - جستجوی لغت در جدول جو

ملسعه

لغت نامه دهخدا

ملسعه

لغت نامه دهخدا

مرسعه

(مُ رَسْ سِ عَ)

اسم فاعل مؤنث از مصدر ترسیع است در تمام معانی کلمه. دردمند نیام چشم. (منتهی الارب). شخصی که گوشۀ چشم او تباه گشته باشد. (از اقرب الموارد). مرسع. (آنندراج). و رجوع به مرسع شود، عین مرسعه، چشم برچسفیده نیام. (منتهی الارب). چشمی که گوشۀ آن تباه گشته باشد. (از اقرب الموارد). رجوع به ترسیع در ردیف خود شود

لغت نامه دهخدا

ملمعه

(مُمِ عَ)

ملمع. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به ملمع شود، زمینی که در آن پاره ای از گیاه خشک باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملمعه

(مُ مِ عَ/ مُ لَمْ مِ عَ / مُ لَمْ مَ عَ)

ارض ملمعه، زمینی که سراب در آن بدرخشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملمعه

(مُ لَمْ مَ عَ)

تأنیث ملمع. رجوع به ملمع شود: قطعۀ ملمعۀ صاحب دیوان ممالک مد اﷲ فی عمره مداً که... (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

ملقعه

(مِ قَ عَ)

امراءه ملقعه، زن پلیدزبان. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملسنه

(مُ لَسْ سَ نَ)

ملسن. (منتهی الارب). نعل باریک و لطیف همچون زبان. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). از نعال چنان است که از طول و لطافت همانند زبان باشد. (از محیط المحیط). و رجوع به ملسن معنی دوم شود، امراءه ملسنهالقدمین، زن باریک درازپای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط) ، گیاهی است. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منسعه

(مِ سَ عَ)

زمین زودرویانندۀ گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). زمین زودرویانندۀ گیاه و گویند زمینی که گیاه آن دراز گردد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لسعه

(لُ سَ عَ)

سخت رنجاننده مردم را به زبان و عیب کننده: یقال هو لسعه، ای قرّاصه للناس بلسانه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لسعه

(لَ عَ)

گزیدگی. گزش. لدغه. نهشه