- مقعاله (مُلْ لَ)
صخره مقعاله، سنگ بزرگ جدا ایستاده از زمین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)
معنی مقعاله - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(قِ لَ)
لغت نامه دهخدا
سر نرۀ نیک بزرگ. (منتهی الارب). بزرگ از ذکر و آلت های مرد. (شرح قاموس). اعظم الفیاش. (ذیل اقرب الموارد)
(طُ)
لغت نامه دهخدا
کم کم خرج کردن آب را از ترس تشنگی، کم کردن بخشش و دهش را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ لَ)
لغت نامه دهخدا
سخن. کلام. (ناظم الاطباء). مقاله. گفت. گفتار. مقال. قول. مقالت. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا) ، مبحث. (ناظم الاطباء). فصلی از کتاب یا رساله: آغاز کتاب و آن سه مقاله است. (مصنفات باباافضل ج 2 ص 393) ، یک مطلب نوشته در روزنامه یا مجله. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نوشته ای که درباره موضوعی خاص نویسندو غالباً در روزنامه یا مجله چاپ کنند. ج، مقالات
(مَ لَ)
لغت نامه دهخدا
بدی. (منتهی الارب) (آنندراج). بدی و گویند هو صاحب معاله، او صاحب شر و بدی است. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، معاله البرذون، علف ستور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(قُ لَ)
لغت نامه دهخدا
یکی قعال. (اقرب الموارد). رجوع به قعال شود. شکوفۀ انگور و مانند آن، یا آنچه از گلش بیفتد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پشم ریزان از شتر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
((مَ لِ))
فرهنگ فارسی معین
گفتار، مبحث، کلام، جمع مقالات، فصلی از یک کتاب یا رساله، نوشته ای که درباره موضوعی نویسند
نوشته، گفتار، مقال، سخن، فصل، بخش
