معنی مقذذ - جستجوی لغت در جدول جو

مقذذ(مُ قَذْذَ)

لغت نامه دهخدا

(مُ قَذْ ذَ ذَ)

گوش گرد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، امراءه مقذذه، زن سبک روح و میانه بالا. (مهذب الاسماء). زنی که دراز نباشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ملذذ

(مُ لَذْ ذِ)

خوشمزه کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملذذ

(مُ لَذْ ذَ)

مزه دار و خوشمزه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقذی

(مَ ذی ی)

کسی که در چشم وی خاشاک افتاده باشد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مقذه

(مِ قَذْ ذَ)

مقذّ. (اقرب الموارد). رجوع به مقذ شود

لغت نامه دهخدا

مقذوذ

(مَ)

آراسته. (منتهی الارب) (آنندراج). آراسته و زینت داده شده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پیراسته موی. (ناظم الاطباء) ، تیر پرنهاده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقذف

(مِ ذَ)

بیل کشتی. (دهار) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مقداف. ج، مقاذف. (اقرب الموارد). و رجوع به مقذاف شود

لغت نامه دهخدا

مقذف

(مُ قَذْ ذَ)

دور کرده و رانده. (منتهی الارب) (آنندراج). دورکرده و رانده و ملعون. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مرد بسیارگوشت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجل مقذف، مردی به گوشت آکنده از فربهی. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مقذع

(مُذِ)

دشنام دهنده و بدگوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). من قال فی الاسلام شعراً مقذعاً فلسانه هدر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقذر

(مَ ذَ)

رجل مقذر، مردپلید و آن که دور باشند از وی مردم و پلید دانند اورا. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). آن که مردم از او دوری کنند و گویند آن که به علت چرکینی و آلودگی از وی دوری کنند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قذذ

(قُ ذَ)

جمع واژۀ قذّه. (منتهی الارب). رجوع به قذه شود، کیک. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، قذّان. (ناظم الاطباء). رجوع به قذان شود

لغت نامه دهخدا

مقذ

(مِ قَذذ)

افزار پر بریدن. (منتهی الارب) (آنندراج). ابزاری که بدان پر می برند برای نصب کردن به تیر. (ناظم الاطباء) ، کارد پرتراش یا عام است. (منتهی الارب) (آنندراج). کارد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقذ

(مَ قَذذ)

پس دو گوش. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). آنچه بین دو گوش است از پس. (از اقرب الموارد) (از بحرالجواهر) ، منتهای روییدنگاه موی پس سر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). منتهای روییدنگاه موی ازمؤخر سر و گویند از مقدم آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقذف

نفرین شده، گوشتالود فربه، جنگدیده

فرهنگ لغت هوشیار

مقذ

کارد پر چینی مو چین، دو کارد (قیچی)

فرهنگ لغت هوشیار

معنی مقذذ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما