معنی مقاراءه - جستجوی لغت در جدول جو

مقاراءه(طِ)

لغت نامه دهخدا

عنوان هر یک از افراد طبقۀ اشراف در هند، فرمانروا، امیر

(سَ تَ)

برابری و نبرد نمودن. (آنندراج). معارضه کردن و پیشی گرفتن. (از ناظم الاطباء) ، صلاح کردن با زن خود بر جدائی. (آنندراج). مفارقت کردن و از وی جدا شدن. مصالحه کردن با زن بر جدائی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مداکاءه

(شَ فا)

انبوهی کردن. زحمت دادن. (صراح) (منتهی الارب). مزاحمه. دک. (متن اللغه). گرد آمدن قوم بر کسی. (صراح) (منتهی الارب) ، انبوه شدن دیون بر کسی. (از متن اللغه). زیاد شدن قرض ها

لغت نامه دهخدا

مراباءه

(شَ)

پرهیز کردن و ترسیدن از کسی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، نگریستن کسی را. (از منتهی الارب). مراقبت کردن. پاییدن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، نگاه داشتن و نگاهبانی کسی کردن. (از منتهی الارب). حراست کردن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مشاطاءه

(صَ)

از ’ش ط ء’، همدیگر بر کنار رودبار و مانند آن رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مباذاءه

(سَ سَ)

با یکدیگر فحش گفتن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء). بد زبانی با یکدیگر کردن. مفاحشه. با یکدیگر فحش گفتن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مباواءه

(سَ لَ کَ)

از ’ب وء’، کشتن قاتل را بجای قتیل پس برابر ساختن. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مداراءه

(شَ)

مداراه. رجوع به مداراه شود

لغت نامه دهخدا

مقاماءه

(طُ)

موافقت کردن با کسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)