معنی مقاذاه در لغت نامه دهخدا

از ’ق ذ ی’، پاداش دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی مقاذاه - جستجوی لغت در جدول جو

مقاذاه

لغت نامه دهخدا

مقاذاه

فرهنگ لغت هوشیار

مقاذحه

(طَ ءَ نَ)

دشنام دادن یکدیگر را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مقاذعه شود

لغت نامه دهخدا

محاذاه

(شَدْوْ)

حذاء. (زوزنی). مقابله. (زوزنی). مقابل شدن و در برابر کسی قرار گرفتن. (از منتهی الارب). بازاء چیزی قرار گرفتن. (از اقرب الموارد). مقابل کشیدن کسی را و در برابر وی افتادن. (آنندراج). مقابله و روبرو شدن و برابر هم شدن چیزی به چیزی دیگر. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

مماذاه

(عَ)

ملاعبت کردن با یکدیگر که مذی آورد. (منتهی الارب). مذاء، نرمی و سستی کردن. (منتهی الارب). رجوع به مذاء شود

لغت نامه دهخدا

مقاضاه

(طَ طَ مَ)

محاکمه کردن با کسی. (از ناظم الاطباء). مرافعه پیش قاضی بردن و محاکمه کردن با کسی. (از اقرب الموارد). پیش قاضی رفتن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، مصالحه کردن با کسی در مالی. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاصاه

(طَ)

از کسی دور شدن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، نبرد کردن به دوری. (منتهی الارب) (آنندراج) : قاصانی مقاصاه فقصوته، نبرد کرد با من در دوری ومباعدت پس غالب آمدم بر آن، و گویند: هلم اقاصیک اینا ابعد من الشر، بیا تا نبرد کنم تو را که کدام یک دورتریم از بدی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاساه

(طَ)

از ’ق س و’، رنج بکشیدن. (تاج المصادر بیهقی). رنج چیزی کشیدن. (دهار) (از مجمل اللغه) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معالجۀ امر شدید و مکابدۀ آن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد). و رجوع به دو مدخل قبل شود

لغت نامه دهخدا

مقاذعه

(طُ مَءْ نَ)

بایکدیگر فحش گفتن و دشنام دادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مقاذحه شود

لغت نامه دهخدا

مقاداه

(طُ)

برابری کردن و معارضه نمودن و گویند: لایقادیه احد، یعنی برابری نمی کند با او کسی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاواه

(طَمْ بَ لَ)

نبرد کردن با یکدیگر به نیرو. (تاج المصادر بیهقی). نبرد کردن با کسی در زورآوری. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دادن. (از منتهی الارب). قاواه مقاواه، داد وعطا کرد او را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاناه

(طَ فَ)

آمیختن. (المصادر زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، موافق آمدن. (المصادر زوزنی). سازواری نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). موافقت کردن. (از اقرب الموارد) ، دائم شدن و گویند: قانی له الشی ٔ، ای دام. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاماه

(طُ)

از ’ق م ی’، سازواری کردن. گویند: مایقامینی الشی ٔ، ای مایوافقنی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ما یقامینی الشی ٔ مقاماه، سازواری و موافقت نکرد مرا آن چیز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

محاکاه

محاکا و محاکات در فارسی: همداستانی، باز گفت، همانندی همسانی

معنی مقاذاه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما