- معییه (مُعْ یِ یَ)
شتر درمانده. (منتهی الارب). شتران درمانده. یقال ابل معییه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی معییه - جستجوی لغت در جدول جو
- معییه (مُعَیْ یَ)
مصغر ابومعاویه یعنی یوز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ اَ تَ)
لغت نامه دهخدا
همراهی. (آنندراج). و رجوع به معیت شود، گاهی از این لفظ اشاره باشد به این آیت: ان اﷲ مع الصابرین. (آنندراج)
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
شتر ماده ای که در وی شک باشد شیردار است یا نه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). میشی که شک باشد آیا شیر دارد یا نه و راغب گوید معسیات به شترانی گویند که شیر آنها قطع شده است و امید هست که باز گردد. (از اقرب الموارد)
(مَ یَ / مَ نی یَ)
لغت نامه دهخدا
لغتی است در معنی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مضمون و مفهوم و مقصود از کلام. (ناظم الاطباء)
(مَ یَ بَ)
لغت نامه دهخدا
جای بی حرمتی و بی آبرویی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، چیزی که بی آبرویی آورد. (ناظم الاطباء)
(مُ عَیْ یَ نَ / مُ عَیْ یِ نَ)
لغت نامه دهخدا
نیه معینه، نیت معلوم و آشکار. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد)
(مَ دی یَ / مُ عَدْ دی یَ)
لغت نامه دهخدا
به لغت اهالی مراکش رمث و چوبهای به هم بسته که بر آن نشسته از آب عبور کنند. (ناظم الاطباء)
(مَ عَدْ دی یَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به گروه معدّ. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به معد شود، لبسه معدیه، جامۀ خشن و درشت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
پستان زن شیردهی که در اثر بدن خوابیدن سفت شده باشد