- معیه (مَ)
زرع معیه، کشت آفت رسیده. (ناظم الاطباء)
معنی معیه - جستجوی لغت در جدول جو
- معیه (پَ اَ تَ)
همراهی. (آنندراج). و رجوع به معیت شود، گاهی از این لفظ اشاره باشد به این آیت: ان اﷲ مع الصابرین. (آنندراج)
- معیه (مُ عَیْ یَ)
تصغیر ابومعاویه یعنی یوز. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- معیه
معیت در فارسی اپاکی پتیش همراهی با همی همپایی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
حاذق، باتجربه در امور، کسی که کاری را تکرار کند، آنکه درس را برای شاگردان تکرار کند
بز، استوار اندام، اپر سنج، اپار سنج، سپنجیده، عاریت دهنده، گور چشم گونه ای پارچه با نگاره هایی چون چشم بلبل یا چشم گو خر مقیاس گیرنده، آنکه عیار فلزات و مسکو کات را تعیین کند. توضیح: در عهد قاجاریه کسانی بدین نام در وزارت مالیه مشغول خدمت بودند: (... جناب علا الدوله وزیر مالیه... و معیر الممالک رئیس خزانه و آقا محمد حسن معیر) (مراه البلدان ج 1 ضمیمه ص 25)
در فارسی معرت: بدی، گناه، آزار، زیان، تاوان، تباهکاری، خود جنگی جنگ بی پروانه فرمانده، زشت ناپسند، سرخ شدن: از خشم، آک (عیب)، سختی، دشنام، کار زشت
عضوی از بدن انسان یا حیوان که غذا در آن داخل و هضم میشود و در سمت چپ بدن انسان قرار گرفته است
از لعیعه تازی نان گاورس نان ارزن لعیعه نان گاورس: حدیث حسب حال خویش گفتم صواب آید ندانم یا خطیه. نه گندم دارم از بهر کلیچه نه ارزن دارم از بهر لعیه. ازان سیم وزر و غله چه گویی نصیب سوزنی هل من بقیه ک (سوزنی لغ)
مطیه در فارسی: چارپا سواری حیوان سواری چون اسب و استر و اشتر: من بنده از فلان ناحیت میایم آواز نوبت جهانداری و آوازه مکارم و معالی توشنیدم بر مطیه شوق سوار شدم و زمام صبر از دست رفته اینجا تاختم
گروزه گروه چپیره بفرمودشان تاچپیره شدند سپاه و سپهبد پذیره شدند (فردوسی) انبوه بسیار ونانه پرگال
