معنی مضمرط - جستجوی لغت در جدول جو

مضمرط(مُ ضَ رَ)

لغت نامه دهخدا

مضمر

پوشیده و پنهان، نهان داشته، در ضمیر نگه داشته شده

فرهنگ فارسی عمید

مضمر

لاغر، کم گوشت، اسب لاغرمیان

فرهنگ فارسی عمید

ممرط

(مُ رِ)

خرمابن غوره برافتاده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). خرمابنی که غوره افکندن عادت وی باشد. (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ شتاب رو. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ماده شتری که سریع رفتن و پیش افتادن عادت وی باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مضمر

(مُ ضَمْ مَ)

اسب تیزرفتار باریک میان. (غیاث) (آنندراج) :
میر ما را از پر روح الامین و زلف حور
پر تیرو پرچم رخش مضمر ساختند.
خاقانی.
صحن فلک از قران انجم
ماند رمۀ مضمران را.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 33).
، اسب فربه. (غیاث) (آنندراج) ، لاغر و کم گوشت و باریک میان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مضمر

(مُ ضَمْ مِ)

آنچه لاغر میکند و باریک و نحیف کننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مضمر

(مُ مِ)

آن که در دل نهان میدارد چیزی را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مضرط

(مَ رِ)

است. کون. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
فمضرط الموسر عرنینه
و معطس المفلس مفساه.
؟ (از مرزبان نامه ص 181)

لغت نامه دهخدا

مضرط

(مُ ضَرْ رِ / مُ رِ)

آنکه کسی را بگوزاند و کاری کند که وی تیز دهد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آنکه برای مضحکه از دهان بانگ تیز برآورد. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). آنکه به دهان حکایت صوت ضراط کند و بدان فسوس نماید به کسی. (آنندراج) ، خواردارنده و سبک شمرنده. (ناظم الاطباء). سبک شمارنده و خواردارنده. (آنندراج) ، فسوس کننده. استهزأنماینده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تضریط و اضراط شود

لغت نامه دهخدا

معمرط

(مُ عَ رِ)

لص معمرط، دزد که هرچه یابد بدزدد. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منمرط

(مُ مَ رِ)

موی از پی یکدیگر افتاده و ساقطشده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مضمره

(مِ مَ رَ)

چوبی که بر گردن گاو نهند. (مهذب الاسماء)