معنی مصدری در لغت نامه دهخدا

متعلق ومنسوب به مصدر. (ناظم الاطباء). رجوع به مصدر شود.، - وجه مصدری، در دستورهای قدیم، فعلی را می گفتند که به صورت اسم (مصدر) درآمده باشد و غالباً متعاقب صیغۀ مطلوب یکی از افعال بایستن، یارستن، توانستن، خواستن، شایستن و... درآید، چون: نخواهم شنیدن، نیارم گفتن، نتوانم رفتن، نباید بستن. در استعمال این صورت در قدیم بیشتر مصدر کامل به کار بوده است ولی امروزه بیشتر با مصدر مرخم یا مخفف به کار می رود: نباید گفت، نشاید شنید، نیارست دید، نخواهد رفت و...:، اشک حافظ خرد و صبر به دریا انداخت، چه کند سوز غم عشق نیارست نهفت

معنی مصدری در فرهنگ لغت هوشیار

در تازی نیامده کنشی منسوب به مصدر. یا وجه مصدری فعلی است که بصورت اسم درآمده باشد: باید رفتن نشاید گفتن شنیدن، در قدیم وجه مصدری را با ن علامت مصدر استعمال میکردند ولی بمرور زمان مصدر را مخفف آوردند و امروز نیز چنین گویند: نخواه گفت نشاید رفت: اشک حافظ خرد و صبر بدریا انداخت چکند سوز غم عشق نیارست نهفت. (حافظ)

معنی مصدری - جستجوی لغت در جدول جو

مصدری

لغت نامه دهخدا

مصدری

فرهنگ لغت هوشیار

مکدری

(مُ کَدْ دَ)

مکدر بودن. تیرگی. تاری:
وز سر ناوک اجل صورت بخت خصم را
دیده چو میم کاتبان کور شد از مکدری.
خاقانی.
و رجوع به مکدر شود

لغت نامه دهخدا

مصوری

(مُ صَوْ وِ)

نقاشی و صنعت نقاشی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مصاری

(مَ)

جمع واژۀ مصری. (ناظم الاطباء) : حمر مصار و مصاری، جمع واژۀ حمار مصری. (منتهی الارب). رجوع به مصری شود

لغت نامه دهخدا

مجدری

(مُ جَدْ دَ)

آبله رویی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
از قطرات جرعه ها ژالۀ زرد ریخته
یافته چون رخ فلک پشت زمین مجدری.
خاقانی.
و رجوع به مجدر شود

لغت نامه دهخدا

مزدری

(مُ دَ را)

حقیرو خوار. (آنندراج) (ناظم الاطباء). چیزهای حقیر و بی قابلیت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، شیر بیشه. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، حقیر دارنده و کم شمرنده. (آنندراج). حقیر دارندۀ کسی. (ناظم الاطباء). رجوع به ازدراء (مادۀ زری) شود

لغت نامه دهخدا