معنی مصحصح - جستجوی لغت در جدول جو

نام مردی است که در عهد رشید در جزیره ای خروج کرد و بر دیار ربیعه دست یافت و رشید کس بجنگ او فرستاد و به سال 171 هجری قمری بقتل رسید. (ضحی الاسلام ج 3 ص 339)
پدر محرز که یکی از بنی تیم الله بن ثعلبه است. (منتهی الارب)
پدر قومی از تیم است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مصحح

(مُ صَحْحِ)

درست گویندۀ چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب). درست کننده و اصلاح کننده و تصحیح کننده. (ناظم الاطباء). درست کننده چیزی. (از منتهی الارب). تصحیح کننده. اصلاح گر، (اصطلاح چاپخانه) آنکه غلطها و نادرستیهای کتابی را با بررسی و مطالعه بر اساس ضوابطی اصلاح کند. حرفگیر. (یادداشت مؤلف). ویراستار، غلطگیر مطبعه. آنکه در مطبعه به غلطگیری خبرهای چیده شده اشتغال دارد. که اصلاح نمونه های چاپ شدۀ کتاب یا نشریه پیشه دارد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مصحح

(مُ صَحْ حَ)

درست شده و اصلاح شده. (ناظم الاطباء). درست شده. (از منتهی الارب) ، (اصطلاح چاپخانه) تصحیح شده. اصلاح شده. کتاب یا نوشته ای که غلطهای حاصل از اشتباه حروف چینی آن را گرفته اند، نوشته ای که در آن غلط و اشتباه تحریری نباشد: این نسخه ای است مصحح و در کمال اتقان، متن منظوم یا منثور که وسیلۀ یک یا چند تن با روش علمی و بررسیهای لازم غلطگیری و اصلاح شده باشد: دیوان حافظ مصحح قزوینی. (از یادداشت مؤلف) ، درست ساخته شده، تمام ساخته شده. (ناظم الاطباء) ، کامل. در حد مقرر.
- مصحح شدن، به حد مقرررسیدن. درست شدن: هرگاه آنچه به قبض و تصرف فلان جهبذ آمده باشد مصحح نشود... تا اموال امیرالمؤمنین و عامل او و آن کس که قایم مقام و نایب مناب او باشد مصحح و درست شود. (تاریخ قم ص 152).
- مصحح گردیدن، کامل شدن. به حد مقرررسیدن: همچنان ضامن بود تا هر آنچه بر فلان جهبذ واجب و لازم بود از شرایط مذکوره و هر آنچه به قبض و تصرف او آمده باشد از مالهای سنۀ کذا و بقایای ماقبل آن ازبهر امیرالمؤمنین مصحح و درست گردد. (تاریخ قم ص 152).
، شفایافته و تندرست شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مصحح

تصحیح و اصلاحی کننده

فرهنگ لغت هوشیار

مصحح

((مُ صَ حُِ))

تصحیح کننده، کسی که غلط های نوشته یا کتابی را تصحیح کند

فرهنگ فارسی معین

مصحح

تصحیح کننده، غلطگیر، خطایاب، غلطیاب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی مصحصح - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما