معنی مصاخد - جستجوی لغت در جدول جو

مصاخد(مَ خِ)

لغت نامه دهخدا

مصاعد

مصعدها، محل صعودها، جمع واژۀ مصعد

فرهنگ فارسی عمید

مصاید

مصیدها، دام ها، تله ها، جمع واژۀ مصید

فرهنگ فارسی عمید

مصاد

(مَ)

پشتۀ بلند، بالای کوه. ج، امصده، مصدان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بلندی سر کوه. (مهذب الاسماء) ، سخت تر و استوارتر جای از کوه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، معقل. ج، امصده. مصدان. (ناظم الاطباء). و رجوع به معقل شود

پشتۀ بلند، بالای کوه. ج، امصده، مُصدان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بلندی سر کوه. (مهذب الاسماء) ، سخت تر و استوارتر جای از کوه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، معقل. ج، امصده. مصدان. (ناظم الاطباء). و رجوع به معقل شود

لغت نامه دهخدا

مصاد

ابن یزید نعیم. برادر شبیب خارجی و از شجاعان است و در بیشتر جنگها با برادر بود و بر در کوفه به دست خالد بن عتاب ریاحی کشته شد. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 1041)
ابن ربیعه بن الحارث. از شجعان عرب است و از مبارزان در واقعۀ ’یوم المنفعه یا یوم کلاب ثانی’. رجوع به العقدالفرید ج 6 صص 83- 85 شود
ابن عبدالملک. برادراکدر است و در غزوۀ دومهالجندل به روزگار پیامبر اسلام حاضر بوده است. رجوع به امتاع الاسماع ص 465 شود

لغت نامه دهخدا

صاخد

(خِ)

خرمابن تنهاگانه (؟) پوست رفته. (منتهی الارب) ، حرﱡ صاخدٌ، گرمای سخت، واحدٌ فاحدٌ صاخد، از اتباع است. (منتهی الارب) ، یعنی تنها و ناتوان و بی برادر و فرزند. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مصطخد

(مُ طَ خِ)

کسی که در آفتاب راست ایستد. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه در آفتاب راست می ایستد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مصامد

(مَ مِ)

مصامید. جمع واژۀ مصماد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مصماد شود

لغت نامه دهخدا

مصاید

(مَ یِ)

مصائد. جمع واژۀ مصید. آلت های صیدجانوران. دام: حسن صباح مصاید مکاید بگسترد. (تاریخ جهانگشای جوینی). و رجوع به مصائد شود

لغت نامه دهخدا

مصائد

(مَ ءِ)

جمع واژۀ صید، به معنی شکاراندازیها، خلاف القیاس، چنانکه محاسن جمع واژۀ حسن است. (از غیاث) (از آنندراج) ، جمع واژۀ مصید. (ناظم الاطباء). آلت صید جانوران. دامها که بدان جانوران را گیرند. و رجوع به مصید شود، جمع واژۀ مصیده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جمع واژۀ مصیده. (ناظم الاطباء). رجوع به مصیده شود

جَمعِ واژۀ صید، به معنی شکاراندازیها، خلاف القیاس، چنانکه محاسن جَمعِ واژۀ حسن است. (از غیاث) (از آنندراج) ، جَمعِ واژۀ مِصْیَد. (ناظم الاطباء). آلت صید جانوران. دامها که بدان جانوران را گیرند. و رجوع به مصید شود، جَمعِ واژۀ مِصْیَده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جَمعِ واژۀ مَصیده. (ناظم الاطباء). رجوع به مصیده شود

لغت نامه دهخدا

مصاخف

(مَ خِ)

جمع واژۀ مصخفه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مصخفه شود

لغت نامه دهخدا

مصاعد

(مَ عِ)

جمع واژۀ مصعد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جاهای بلند. (غیاث) (آنندراج) : در مرکز آب و خاک روی به مصاعد هوا نهد و بر بالا رود (ابر) . (مرزبان نامه ص 101). مهابط و مصاعد آن از خوف صیادان بیرحم منزه... (سندبادنامه ص 120). سالها رتاج این کار بسته بماند که مصاعد آن قلعه با فلک همراز بود و با ملک هم آواز. (ترجمه تاریخ یمینی ص 55). مصاعد قلال و معاقل جبال او که موجب تمرد و سبب تهور گشته... بر باد دهد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 336). و رجوع به مصعد شود

جَمعِ واژۀ مصعد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جاهای بلند. (غیاث) (آنندراج) : در مرکز آب و خاک روی به مصاعد هوا نهد و بر بالا رود (ابر) . (مرزبان نامه ص 101). مهابط و مصاعد آن از خوف صیادان بیرحم منزه... (سندبادنامه ص 120). سالها رتاج این کار بسته بماند که مصاعد آن قلعه با فلک همراز بود و با ملک هم آواز. (ترجمه تاریخ یمینی ص 55). مصاعد قلال و معاقل جبال او که موجب تمرد و سبب تهور گشته... بر باد دهد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 336). و رجوع به مصعد شود

لغت نامه دهخدا

مصاخ

(مُصْ صا)

گیاهی است که پوست وی مانند پیاز باشد. (منتهی الارب). یک نوع گیاهی که پوست وی مانند پیاز باشد. (ناظم الاطباء). دلیزاد. (یادداشت مؤلف). و رجوع به دلیزاد شود

لغت نامه دهخدا