- مشیه(مَشْ یَ)
یکمرتبه رفتن. (ناظم الاطباء)
معنی مشیه - جستجوی لغت در جدول جو
- مشیه(مِشْ یَ)
رفتار و نوعی از رفتار. (منتهی الارب) (آنندراج). نوع رفتن و هیئت رفتن ورفتار. (ناظم الاطباء). نوعی رفتار. یقال: ’مشی مشیهسریعه’، و آن خوبی رفتار است. (از اقرب الموارد)
- مشیه(مَ شی یَ)
ارادۀ خداوند تبارک و تعالی. الحدیث، قال الرضا علیه السلام: الابداع و الاراده و المشیه، اسماء ثلثه و معناها واحد. (ناظم الاطباء).
- بمشیهاﷲ، بمشیئهاﷲ، به خواست خدای تبارک و تعالی: اکنون آن شرط نگاه دارم بمشیهاﷲ و عونه. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 89). هر باری که خیلتاش را بباید داد بدهد تا به موقع رضا باشد بمشیه اﷲ و عونه و السلام. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 118). اکنون به سر تاریخ بازشویم بمشیه اﷲ و عونه. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 341). رجوع به مشیت و مشیئه و ترکیب مشیئهاﷲ شود
- بمشیهاﷲ، بمشیئهاﷲ، به خواست خدای تبارک و تعالی: اکنون آن شرط نگاه دارم بمشیهاﷲ و عونه. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 89). هر باری که خیلتاش را بباید داد بدهد تا به موقع رضا باشد بمشیه اﷲ و عونه و السلام. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 118). اکنون به سر تاریخ بازشویم بمشیه اﷲ و عونه. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 341). رجوع به مشیت و مشیئه و ترکیب مشیئهاﷲ شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ خاف ف)
لغت نامه دهخدا
فارفتن آوردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). راندن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بردن. (ناظم الاطباء) ، رفتن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). لازم و متعدی است. (منتهی الارب)
بر خوابه نهالین دوشک، بالشک بالش کوچکی که زنان بر سرین یا پستان نهند که بزرگ نماید
مشیده در فارسی مونث مشید: بر افراشته، استوار مونث مشید: قصور مشیده
در تازی کهن: نشان دهنده نمارنده (نمار اشاره)، سگالشگر رایزن و در تازی نوین: سپهبد اشاره کننده، مشورت کننده: رای زننده: صاحب الرای والکمالات مبارک مشیر همایون وزیر. . ، جمع مشیرین
دسته هر چیز را گویند، آلت فلزی که در مشت جا میگیرد و در صحافی و کفشدوزی بکار می رود
