معنی مسرهج - جستجوی لغت در جدول جو

مسرهج

لغت نامه دهخدا

چراغدان، پایۀ چراغ

(مُ سَرْ رَ)

نیکوکرده و حسن بخشیده و بهجت یافته، و آن در شعر رؤبه ’و فاحماً و مرسنا مسرجاً’ می تواند به همین معنی باشد و یا به معنی چون شمشیر سریجی در دقت و استواری و یا به معنی چون سراج در برق و درخشش، اما مرسن به معنی بینی است با استعاره از مرسن اسب، توفیق یافته و موافق. (از اقرب الموارد). رجوع به سریج شود، زین کرده و شانه کرده. (ناظم الاطباء) : مقرر گردانید که هر سال یک هزار مثقال طلا با یک سر اسب مسرج بدو دهد. (تاریخ قم ص 25) ، دمل قرنیه. موسرج. دمل موسرج، دمل قرنیه. این معنی را مرحوم دهخدا برای لغت مومسرج در یادداشتی با علامت تردید در صحت ضبط لغت نوشته است

لغت نامه دهخدا

مسره

(مَ سَرْ رَ)

اطراف ریاحین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، مسارّ. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسره

(مِ سَرْ رَ)

آلت راز، و آن ماشور باشد یک سر آن در دهان گوینده و یک سر آن در گوش شنونده. (منتهی الارب) (از صراح). آلتی است توخالی چون طومار که در آن راز گویند. (از اقرب الموارد). این کلمه را بجای تلفن می توان به کار برد. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مسهج

(مَ هََ)

مسهک. گذرگاه باد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسهج

(مِ هََ)

آن که حرف زند در هر حق و باطل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که حرف زند در حق و باطل. (ناظم الاطباء) ، مرد بلیغ فصیح. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مساهج

(مَ هَِ)

جمع واژۀ مسهج. (ناظم الاطباء). رجوع به مسهج شود

لغت نامه دهخدا

مسرجه

(مَ رَ جَ)

پایه ای که چراغ را بر آن قرار دهند. (از اقرب الموارد). چراغپایه. (دهار)

لغت نامه دهخدا

مسرجه

(مِ رَ جَ)

چراغدان. (دهار) (مهذب الاسماء). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج، مسارج. (از اقرب الموارد) : عکل المسرجه، پردردی شدن چراغدان. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مسروج

(مَ)

تابان. روشن. (یادداشت مرحوم دهخدا). مسروجه. و رجوع به مسروجه شود

لغت نامه دهخدا

مسرهد

(مُ سَ هََ)

سنام مسرهد،کوهان فربه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، نعمت داده شده و تغذیه شده، فربه و سمین. (از اقرب الموارد). و رجوع به مسرهده شود

لغت نامه دهخدا

مسرهف

(مُ سَ هََ)

شخص خوب غذاخورده و نعمت داده شده. (از اقرب الموارد)