معنی مسربه در لغت نامه دهخدا

چراگاه. (منتهی الارب). مرعی. (اقرب الموارد). مسرب، موی ریزه میانۀ سینه تا شکم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موی سینه تا ناف. سربه. و رجوع به سربه شود، حلقۀ دبر. (منتهی الارب). مخرج غایط، مجرای غایط، مجرای اشک. (از اقرب الموارد)، صفۀ پیش برواره. (منتهی الارب). ج، مسارب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

معنی مسربه - جستجوی لغت در جدول جو

مسربه

لغت نامه دهخدا

مسربه

فرهنگ لغت هوشیار

مسرجه

چراغدان، پایۀ چراغ

فرهنگ فارسی عمید

مشربه

ظرف معمولاً بزرگ آب خوری، پیالۀ شراب

فرهنگ فارسی عمید

مسربخ

(مُ سَ بَ)

دور و دراز: مهمه مسربخ، بیابان دور و دراز. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسریه

(مُ یَ)

تأنیث مسری.
- امراض مسریه، امراض معدیه. امراض واگیردار. و رجوع به مسری شود

لغت نامه دهخدا

محربه

(مِ رَ بَ)

مؤنث محرب. قوم محربه، قومی بسیار جنگ آور و دلیر. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

متربه

(مَ رَ بَ)

درویشی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ترجمان القرآن). درویشی و تنگ دستی و بینوائی. (ناظم الاطباء) : مسکین ذومتربه، فقیری که زمین گیر است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مدربه

(مُ دَرْرَ بَ)

تأنیث مدرّب. رجوع به مدرب شود

لغت نامه دهخدا

مسغبه

(کَف ف)

گرسنه شدن و جوع، و گویند آن در صورتی است که باتعب و رنج همراه باشد. (از اقرب الموارد). سغب. گرسنگی. (دهار) (از منتهی الارب). مجاعه. گرسنه شدن: أو اًطعام فی یوم ذی مسغبه. (قرآن 14/90)

لغت نامه دهخدا

مسطبه

(مَ / مِ طَ بَ)

سندان آهنگران و حدادها. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، چشمۀ انباشته. (منتهی الارب) ، آبهای ریزان و مندفق. (از اقرب الموارد) ، دوکانچۀ کوفته و هموار که بر وی نشینند. (منتهی الارب). دکان که بر آن نشینند، خان و کاروانسرای غریبان، و گویند جایی است که فقرا و سائلان در آن گرد می آیند، مجره. کهکشان. (از اقرب الموارد). مصطبه. (اقرب الموارد) (زمخشری). ج، مساطب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

سندان آهنگران و حدادها. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، چشمۀ انباشته. (منتهی الارب) ، آبهای ریزان و مندفق. (از اقرب الموارد) ، دوکانچۀ کوفته و هموار که بر وی نشینند. (منتهی الارب). دکان که بر آن نشینند، خان و کاروانسرای غریبان، و گویند جایی است که فقرا و سائلان در آن گرد می آیند، مجره. کهکشان. (از اقرب الموارد). مصطبه. (اقرب الموارد) (زمخشری). ج، مَساطِب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مسرده

(مُ سَرْ رَ دَ)

تأنیث مسرد: درع مسرده، زره دوخته یعنی حلقه های آن را در هم انداخته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسروه

(مَ رُوْ وَ)

أرض مسروه، زمین ’سروه’ناک (سروه به معنی تخم ملخ، یعنی ملخ ریزه که هنوز برشکل کرم باشد). (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به مسروءه شود

لغت نامه دهخدا

مسنبه

(مَ نَ بَ)

حرص و آزمندی سخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسرحه

(مِ رَ حَ)

آنچه مویها و کتان را بدان شانه کنند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسرجه

(مِ رَ جَ)

چراغدان. (دهار) (مهذب الاسماء). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج، مسارج. (از اقرب الموارد) : عکل المسرجه، پردردی شدن چراغدان. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مسرجه

(مَ رَ جَ)

پایه ای که چراغ را بر آن قرار دهند. (از اقرب الموارد). چراغپایه. (دهار)

لغت نامه دهخدا

مسربطه

(مُ سَ بَ طَ)

خربزۀ دراز و باریک. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به سربطه شود

لغت نامه دهخدا

مسربد

(مُ سَ بَ)

حاجب مسربد، ابرو که موی نداشته باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسربخ

(مُ سَ بِ)

کسی که در نیم روز راه رود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به سربخه شود

لغت نامه دهخدا

مسهبه

(مُ هََ بَ)

تأنیث مسهب: بئر مسهبه، چاهی که از بسیاری ریگ آب ندهد، چاه مغاک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). چاهی دورفرود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

معربه

معربه در فارسی مونث معرب: تازی گشته تازیده مونث معرب، جمع معربات. مونث معرب، جمع معربات

فرهنگ لغت هوشیار

مطربه

مطربه در فارسی مونث مطرب بنگرید به مطرب مونث مطرب: و قتی در هری زن مطربه ای زاهده نام در مجلس انس او حاضر بود

فرهنگ لغت هوشیار

مشربه

زمین نرم، آبخورد آبشخور، پرواره، پیشدالان مشربه در فارسی آبخوری غولین سبوی دهان فراخ باز برغ نکژده (مشربه سفالین) زمین نرمی که در آن همیشه گیاه باشد، غرفه ای که در آن آشامیدنی صرف کنند پرواره، پیش دالان، یک مشت آب، آبخور برجوی و یا عام است، جمع مشارب. آنچه بدان آب نوشند، ظرف دراز دهن گشاد دسته دار که در آن آب ریزند. توضیح باین معنی در تداول بفتح میم تلفظ شود و صحیح نیست

فرهنگ لغت هوشیار

مسرجه

مسرجه در فارسی: از پارسی چراغدان پایه چراغ چراغدان: قنادیل بلورین و مسرجه های زجاجی و آبگینهای سنگی

فرهنگ لغت هوشیار

مسریه

در تازی نیامده وا گیر مونث مسری: امراض مسریه

فرهنگ لغت هوشیار

مسغبه

گرسنگی

فرهنگ لغت هوشیار

مسببه

مسببه در فارسی مونث مسبب جتکساز مونث مسبب جمع مسببات. مونث مسبب جمع مسببات

فرهنگ لغت هوشیار

مسبره

ژرفای زخم نهاد (باطن آدمی)

فرهنگ لغت هوشیار

مجربه

مونث مجرب جمع مجربات

فرهنگ لغت هوشیار

متربه

درویشی تنگدستی بینوایی

فرهنگ لغت هوشیار

ماربه

ماربه در فارسی مونث مارب: نیاز حاجت نیاز جمع مارب

فرهنگ لغت هوشیار

مشربه

((مَ رَ بِ))

آب خور، جای آب خوردن، زمین نرمی که در آن همیشه گیاه باشد، غرفه ای که در آن آشامیدنی صرف کنند، پیش دالان، یک مشت آب، آبخور پر جوی و یا عام است، جمع مشارب

فرهنگ فارسی معین

مأربه

((مَ رُ بَ))

نیاز، ضرورت و احتیاج، جمع مآرب

فرهنگ فارسی معین

مسرجه

((مَ رَ جِ))

چراغدان، چراغ پایه

فرهنگ فارسی معین

معنی مسربه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما