معنی مستقرع - جستجوی لغت در جدول جو

مستقرع

لغت نامه دهخدا

جای گرفته، قرارگاه، جای قرار گرفتن، مقر

(مُ تَ قِرْرَ)

تأنیث مستقر. رجوع به مستقر شود، مستقره یا ذات عاده مستقره، زن که در ماههای سال موعد حیض و عّدۀ ایام آن یکسان باشد. مقابل مضطربه یا ذات عاده مضطربه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مستقرم

(مُ تَ رِ)

نعت فاعلی از استقرام. شتر جوان که ’قرم’ شده باشد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استقرام و قرم شود

لغت نامه دهخدا

مستقرض

(مُ تَ رِ)

نعت فاعلی از استقراض. وام خواهنده. قرض خواهنده از کسی. (از اقرب الموارد). و رجوع به استقراض شود

لغت نامه دهخدا

مستفرع

(مُ تَ رِ)

نعت فاعلی از استفراع. آغازکننده سخن یا چیزی را. (از اقرب الموارد). رجوع به استفراع شود

لغت نامه دهخدا

مستذرع

(مُ تَ رِ)

نعت فاعلی از استذراع. پنهان شده بوسیلۀ چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استذراع شود

لغت نامه دهخدا

مستضرع

(مُ تَ رِ)

نعت فاعلی از استضراع. خوار و حقیر، و زاری و الحاح کننده. (منتهی الارب). تضرع کننده. (اقرب الموارد). رجوع به استضراع شود

لغت نامه دهخدا

مسترقع

(مُتَ قِ)

نعت فاعلی از استرقاع. جامۀ درپی خواه شونده. (منتهی الارب). جامه که موقع وصله کردن آن رسیده باشد. (اقرب الموارد). رجوع به استرقاع شود

لغت نامه دهخدا

مستقره

مونث مستقر مونث مستقر

معنی مستقرع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما