- مستقر
جای گرفته، قرارگاه، جای قرار گرفتن، مقر
معنی مستقر - جستجوی لغت در جدول جو
- مستقر (مُ تَ قَرر)
نعت مفعولی و اسم مکان از استقرار.ثابت داشته شده. (یادداشت مرحوم دهخدا). ثابت. ساکن.قائم. استوار. قرارگرفته. و رجوع به استقرار شود: امامت حسین مستقر بود. (جهانگشای جوینی).
- مستقر ساختن،قرار دادن. جایگزین کردن.
- مستقر شدن، جایگیر شدن. برقرار شدن. استقرار حاصل کردن. استقرار پیدا کردن. آرام گرفتن. توطن کردن.
- مستقر کردن، استوار کردن. استقرار دادن. جایگیر کردن.
، جای قرار. (غیاث) (آنندراج). موضع استقرار. (از اقرب الموارد). آرامگاه. (دهار). آرام. آرام جای. جای آرام. جای و مکان باش.موطن. دارالقرار. مقر. قرارگاه. قرارجای:
این چه ترفند است ای بت که همی گوید خلق
که سقر باشد فرجام ترا مستقرا.
خسروانی.
مسکن و مستقر خواجه نعیم دگر است
یک دو سال است که من دور بماندم ز نعیم.
فرخی.
گیتی سرای رهگذرانست ای پسر
زین بهتر است نیز یکی مستقر مرا.
ناصرخسرو.
کاین نیست مستقر خردمندان
بلک این گذرگهیست بر او بگذر.
ناصرخسرو.
گفتم که نفس ناطقه را مستقر کجاست
گفتاورا جهان لطیفست مستقر.
ناصرخسرو.
کف راد او مر نعم را مقر
سر تیغ او مستقر نقم.
ناصرخسرو.
ای در ره عصیان قدمی چند شمرده
بازآی کزین درگه به مستقری نیست.
سنائی.
امروز مرکز خلافت است و مستقر امت ومنبع ملک. (کلیله و دمنه).
زحل نحس تیره روی نگر
کز بر مشتریش مستقر است.
خاقانی.
وقت تب چون به نی نبرد تب
شیر گر نیستانش مستقرست.
خاقانی.
چون چند مرحله بیاوردند و به سر دو راه رسیدند به جانب هراه رفتند به مستقر فایق. (ترجمه تاریخ یمینی ص 78). در مسند ملک و مستقر عز خویش ممکّن بنشست. (ترجمه تاریخ یمینی ص 218). بغراخان در بعضی از آن منازل جان تسلیم کرد و چون این اشارت به ملک نوح رسید روی به مستقر عز و سریر مملکت خویش نهاد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 121)، [سلطان] با جمعی از خواص ممالیک برنشست و... به مستقر زعیم و عظیم ایشان که به ابن سوری معروف بود راه وصول آسان کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 323). آذربایجان که مقر سریر سلطنت و مستقر رایات مملکت است. (جامعالتواریخ رشیدی). آن باغ مستقر و منزل این جماعت است. (تاریخ قم ص 252).
- مستقر داشتن، جای داشتن:
ستم رسیده تر از تو ندیده کس دگری
که در تنت دو ستمکاره مستقر دارد.
ناصرخسرو.
همی گوزن و عقاب از نهیب تیر و کمانت
به کوه وبیشه در آرام و مستقر دارد.
مسعودسعد.
من چو برجیس رخوت آمده ام
سرطان مستقری خواهم داشت.
خاقانی.
، عاصمه. کرسی. پای تخت. نشست. مرکز: خرداب شهری بزرگ است [به صقلاب] و مستقر پادشاه است. (حدودالعالم). حران [در سودان] شهری است بزرگ و مستقر ملوک است. (حدود العالم). اخسیکت قصبۀ فرغانه است و مستقر امیر است و عمال. (حدودالعالم). بیکث قصبۀ چاچ است و مستقر سلطان اندر وی است. (حدود العالم). انبار مستقر ابوالعباس امیرالمؤمنین بوده است. (حدودالعالم). نشابور... مستقر سپاه سالاران است. (حدودالعالم). ری مستقر پادشاه جبال است. (حدودالعالم). جنیانجکث قصبۀ تغزغز است شهری میانه است و مستقر ملک است و به حدود چین پیوسته. (حدودالعالم).
- مستقرالخلافه، قرارگاه خلافت. مرکز خلافت.
- ،
{{اسم خاص}} در عهد اکبرشاه، لقب بلدۀ آگره در هندوستان بود. (غیاث) (از آنندراج)
- مستقر ساختن،قرار دادن. جایگزین کردن.
- مستقر شدن، جایگیر شدن. برقرار شدن. استقرار حاصل کردن. استقرار پیدا کردن. آرام گرفتن. توطن کردن.
- مستقر کردن، استوار کردن. استقرار دادن. جایگیر کردن.
، جای قرار. (غیاث) (آنندراج). موضع استقرار. (از اقرب الموارد). آرامگاه. (دهار). آرام. آرام جای. جای آرام. جای و مکان باش.موطن. دارالقرار. مقر. قرارگاه. قرارجای:
این چه ترفند است ای بت که همی گوید خلق
که سقر باشد فرجام ترا مستقرا.
خسروانی.
مسکن و مستقر خواجه نعیم دگر است
یک دو سال است که من دور بماندم ز نعیم.
فرخی.
گیتی سرای رهگذرانست ای پسر
زین بهتر است نیز یکی مستقر مرا.
ناصرخسرو.
کاین نیست مستقر خردمندان
بلک این گذرگهیست بر او بگذر.
ناصرخسرو.
گفتم که نفس ناطقه را مستقر کجاست
گفتاورا جهان لطیفست مستقر.
ناصرخسرو.
کف راد او مر نعم را مقر
سر تیغ او مستقر نقم.
ناصرخسرو.
ای در ره عصیان قدمی چند شمرده
بازآی کزین درگه به مستقری نیست.
سنائی.
امروز مرکز خلافت است و مستقر امت ومنبع ملک. (کلیله و دمنه).
زحل نحس تیره روی نگر
کز بر مشتریش مستقر است.
خاقانی.
وقت تب چون به نی نبرد تب
شیر گر نیستانش مستقرست.
خاقانی.
چون چند مرحله بیاوردند و به سر دو راه رسیدند به جانب هراه رفتند به مستقر فایق. (ترجمه تاریخ یمینی ص 78). در مسند ملک و مستقر عز خویش ممکّن بنشست. (ترجمه تاریخ یمینی ص 218). بغراخان در بعضی از آن منازل جان تسلیم کرد و چون این اشارت به ملک نوح رسید روی به مستقر عز و سریر مملکت خویش نهاد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 121)، [سلطان] با جمعی از خواص ممالیک برنشست و... به مستقر زعیم و عظیم ایشان که به ابن سوری معروف بود راه وصول آسان کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 323). آذربایجان که مقر سریر سلطنت و مستقر رایات مملکت است. (جامعالتواریخ رشیدی). آن باغ مستقر و منزل این جماعت است. (تاریخ قم ص 252).
- مستقر داشتن، جای داشتن:
ستم رسیده تر از تو ندیده کس دگری
که در تنت دو ستمکاره مستقر دارد.
ناصرخسرو.
همی گوزن و عقاب از نهیب تیر و کمانت
به کوه وبیشه در آرام و مستقر دارد.
مسعودسعد.
من چو برجیس رخوت آمده ام
سرطان مستقری خواهم داشت.
خاقانی.
، عاصمه. کرسی. پای تخت. نشست. مرکز: خرداب شهری بزرگ است [به صقلاب] و مستقر پادشاه است. (حدودالعالم). حران [در سودان] شهری است بزرگ و مستقر ملوک است. (حدود العالم). اخسیکت قصبۀ فرغانه است و مستقر امیر است و عمال. (حدودالعالم). بیکث قصبۀ چاچ است و مستقر سلطان اندر وی است. (حدود العالم). انبار مستقر ابوالعباس امیرالمؤمنین بوده است. (حدودالعالم). نشابور... مستقر سپاه سالاران است. (حدودالعالم). ری مستقر پادشاه جبال است. (حدودالعالم). جنیانجکث قصبۀ تغزغز است شهری میانه است و مستقر ملک است و به حدود چین پیوسته. (حدودالعالم).
- مستقرالخلافه، قرارگاه خلافت. مرکز خلافت.
- ،
{{اسم خاص}} در عهد اکبرشاه، لقب بلدۀ آگره در هندوستان بود. (غیاث) (از آنندراج)
- مستقر (مُ تَ قِرر)
نعت فاعلی از استقرار. قرارگیرنده و ساکن و متمکن و ثابت شونده در جایی. (از اقرب الموارد). رجوع به استقرار شود
- مستقر
قرار گیرنده و ساکن و متمکن و ثابت شونده در جایی
- مستقر ((مُ تَ قَ رّ))
پایدار، استوار، استقرار یافته، قرار گرفته
- مستقر
ماندگار، برپا شده
- مستقر
استوار، برقرار، پابرجا، پایدار، ثابت، جایگزین، استقراریافته، جای گیر، ساکن، محکم
- مستقر
مقرّرٌ
- مستقر
Established
- مستقر
établi
- مستقر
قائم
- مستقر
estabelecido
- مستقر
etabliert
- مستقر
założony
- مستقر
установленный
- مستقر
встановлений
- مستقر
gevestigd
- مستقر
ที่ก่อตั้ง
- مستقر
stabilito
- مستقر
imeanzishwa
- مستقر
מְקוּמָה
- مستقر
確立された
- مستقر
已建立的
- مستقر
확립된
- مستقر
establecido
- مستقر
didirikan
- مستقر
প্রতিষ্ঠিত
- مستقر
स्थापित
- مستقر
kurulmuş
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ رِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقراض. وام خواهنده. قرض خواهنده از کسی. (از اقرب الموارد). و رجوع به استقراض شود
(مُ تَ رِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقراع. سم که سخت شده باشد. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) ، شکنبه که خمل یعنی پرز وی رفته باشد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گشن به عاریت خواهنده، ماده گاو گشن خواه. (از منتهی الارب). رجوع به استقراع شود
(مُ تَ رِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقرام. شتر جوان که ’قرم’ شده باشد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استقرام و قرم شود
(مُ تَ قِرْرَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث مستقر. رجوع به مستقر شود، مستقره یا ذات عاده مستقره، زن که در ماههای سال موعد حیض و عّدۀ ایام آن یکسان باشد. مقابل مضطربه یا ذات عاده مضطربه. (یادداشت مرحوم دهخدا)
