- مزمن
کهنه، دیرینه، آنچه زمان درازی بر آن گذشته، مقابل حاد، در پزشکی ویژگی هر بیماری طولانی مدت که به تدریج بروز می کند
معنی مزمن - جستجوی لغت در جدول جو
- مزمن(مُ مِ)
بر جای مانده شونده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (غیاث). بر جای مانده. کهنه و دیرینه. دارای زمان و دیرینه. (ناظم الاطباء). دیرینه و کهنه. (آنندراج) (غیاث). کهن. عتیق. طویل (از نظر زمان). پیاده (مقابل حاد). متقادم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
در اصطلاح پزشکی دیرگذر. مقابل حاد. آهسته. (ذخیرۀ خوارزمشاهی از یادداشت مرحوم دهخدا) : به علت های مزمن و دردهای مهلک گرفتار گشته. (کلیله و دمنه). بیماری که اشارت طبیب را سبک دارد... هر لحظه ناتوانی بروی مستولی گردد و علت مزمن تر شود. (کلیله و دمنه).
- بیماری مزمن، بیماری کهنه و دیرینه و بیماری که مدت زمان طول کشیده باشد. (ناظم الاطباء). در تداول امروزین به معنی دیرمانده و علاج آن مشکل شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مرضی که از آدمی دست برندارد. (یادداشت ایضاً) :
هر کجا بیماریی مزمن بدی
یاد اوشان داروی شافی شدی.
مولوی (مثنوی).
- تب مزمن، تب دیرینه. تب که قطع نشود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- دل درد مزمن، دل درد کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- سرفۀ مزمن، سرفۀ کهنه. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- مرض مزمن، بیماری مزمن. مرض کهنه. ناخوشی کهنه و زمان بر وی گذشته. (اقرب الموارد). توسعاً دیرعلاج. وخیم. کهنه مانده. صعب العلاج: بیماریی که چهل روز و بیشتر کشد. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، زمینگیر. علیل. از ناخوشی افتاده: و هر کجا مزمنی بود و مبتلائی روی بدو آوردند. (جهانگشای جوینی) ، لنگ و کسی که دست و پایش از حرکت و رفتار مانده باشد. (غیاث) (آنندراج)
در اصطلاح پزشکی دیرگذر. مقابل حاد. آهسته. (ذخیرۀ خوارزمشاهی از یادداشت مرحوم دهخدا) : به علت های مزمن و دردهای مهلک گرفتار گشته. (کلیله و دمنه). بیماری که اشارت طبیب را سبک دارد... هر لحظه ناتوانی بروی مستولی گردد و علت مزمن تر شود. (کلیله و دمنه).
- بیماری مزمن، بیماری کهنه و دیرینه و بیماری که مدت زمان طول کشیده باشد. (ناظم الاطباء). در تداول امروزین به معنی دیرمانده و علاج آن مشکل شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مرضی که از آدمی دست برندارد. (یادداشت ایضاً) :
هر کجا بیماریی مزمن بدی
یاد اوشان داروی شافی شدی.
مولوی (مثنوی).
- تب مزمن، تب دیرینه. تب که قطع نشود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- دل درد مزمن، دل درد کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- سرفۀ مزمن، سرفۀ کهنه. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- مرض مزمن، بیماری مزمن. مرض کهنه. ناخوشی کهنه و زمان بر وی گذشته. (اقرب الموارد). توسعاً دیرعلاج. وخیم. کهنه مانده. صعب العلاج: بیماریی که چهل روز و بیشتر کشد. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، زمینگیر. علیل. از ناخوشی افتاده: و هر کجا مزمنی بود و مبتلائی روی بدو آوردند. (جهانگشای جوینی) ، لنگ و کسی که دست و پایش از حرکت و رفتار مانده باشد. (غیاث) (آنندراج)
- مزمن
کهنه و دیرینه، دارای زمان و دیرینه
- مزمن((مُ مَ))
زمین گیر، عاجز
- مزمن((مُ مِ))
کهنه، دیرینه
مرض مزمن: بیماری ای که کهنه شده باشد
مرض مزمن: بیماری ای که کهنه شده باشد
- مزمن
دیرپا، دیرینه، ریشه دار، کهنه
متضاد: حاد
متضاد: حاد
- مزمن
مزمنٌ
- مزمن
Chronically
- مزمن
de manière chronique
- مزمن
כרוני
- مزمن
مزمن طور پر
- مزمن
เรื้อรัง
- مزمن
kwa muda mrefu
- مزمن
慢性地
- مزمن
慢性的に
- مزمن
cronicamente
- مزمن
만성적으로
- مزمن
secara kronis
- مزمن
দীর্ঘস্থায়ীভাবে
- مزمن
दीर्घकालिक रूप से
- مزمن
cronicamente
- مزمن
crónicamente
- مزمن
chronisch
- مزمن
хронічно
- مزمن
хронически
- مزمن
przewlekle
- مزمن
chronisch
- مزمن
kronik olarak
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ مِ نَ)
لغت نامه دهخدا
چیزهای کهنه و دیرینه و بر جای مانده. (ناظم الاطباء). کهنه. عتیقه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، در اصطلاح طب، مقابل حاده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). بعضی بیماریها سخت آشفته و تیز و گذرنده باشد و مادۀ آن سخت متحرک باشد و آن را به تازی حاده گویند و بعضی آهسته باشد و دیر گذرد و به تازی مزمنه گویندو بعضی میان این و آن باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
- ادواء مزمنه، ناخوشیهای کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- امراض مزمنه، ناخوشیهای کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مزمن و مزمنه شود
مؤنث مزمن. مزمنه
- ادواء مزمنه، ناخوشیهای کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- امراض مزمنه، ناخوشیهای کهنه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مزمن و مزمنه شود
مؤنث مزمن. مزمنه
