معنی مرجع در فرهنگ فارسی عمید

چیزی که برای کسب اطلاعات به آن مراجعه می کنند، مجتهد جامع الشرایطی که در زمینۀ امور دینی اطلاعات کامل دارد، محل بازگشت، بازگشتن، مرجع تقلید: عالم روحانی که مردم در تکالیف شرعیه از او تقلید می کنند

معنی مرجع در لغت نامه دهخدا

مرجِع. رجع. (اقرب الموارد). رجوع به رجع و مرجِع شود

معنی مرجع در لغت نامه دهخدا

زیر کتف. (منتهی الارب). مرجع کتف، اسفل آن. (از متن اللغه). رجع کتف. (یادداشت مؤلف)،، {{مَصدَر}} بازگشتن. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 87) (منتهی الارب). انصراف. بازگردیدن. مقابل ذهاب به معنی رفتن. (از متن اللغه). رجوع. مرجعه. رجعی. رجعان. (اقرب الموارد) (متن اللغه). رجع. (متن اللغه). رجوع به رجوع شود.،، رجوع به مرجع (م َ ج َ / م َج ِ) در سطور ذیل شود

معنی مرجع در لغت نامه دهخدا

جای بازگشتن. (غیاث اللغات). جای برگشت. جای بازگشت. (ناظم الاطباء). محل رجوع. (فرهنگ فارسی معین). مآب. منقلب. بازگشت گاه. (یادداشت مؤلف) : اژدها را به مرجعی مانند کردم که به هیچ تأویل از آن چاره نتوان کرد. (کلیله و دمنه).، باد ارکان دین و دولت را، سوی او مرجع و مصیر و مآب.، سوزنی.،، زمان رجوع. (یادداشت مؤلف). هنگام برگشت. (ناظم الاطباء) : اگر به حقیقت معاد آن را خواهی یوم المعاد است و هرگاه براستی مرجع آن را طلبی یوم التناد است. (ترجمه تاریخ یمینی ص 454)، بازگشت. رجوع: در این تن سه قوه است هر چند، مرجع آنهابا یک تن است. (تاریخ بیهقی ص 95).، مرجع این جسم خاکی هم به خاک، مرجع تو هم به خاک ای سهمناک.، مولوی.،، پناه. ملجاء. (ناظم الاطباء)، آخرین مقصود. (ناظم الاطباء). رجوع به معنی قبلی شود، آن که در امور بدو رجوع کنند. (فرهنگ فارسی معین). که محل رجوع مردم باشد در امور و مسائل دینی یا دنیاوی. ج، مراجع.، - مرجع تقلید، مجتهد جامعالشرایطی که مقلدان از او تقلید کنند و به احکام و فتاوی وی در امور دینی گردن نهند.،، مأخذ. منبع. کتابی که از آن مطلبی را نقل کنند، یا تشریح و توضیح و تفسیر مطلبی بدان رجوع دهند. ج، مراجع. رجوع به مراجع شود، در دستور زبان، کلمه ای که ضمیر غایب بدان برگردد، در مثال ’حسن نامه ای نوشت و آن را توسط پست برای مادرش فرستاد’ مرجع ضمیر ’آن’نامه است و مرجع ضمیر ’ش’ حسن است. (از فرهنگ فارسی معین)

معنی مرجع در لغت نامه دهخدا

سود برنده از مال التجاره و مسافرت که پس از برگشت سودی حاصل کند. (ناظم الاطباء)، زنی که پس از مرگ شوی به نزد خانواده و کسان خویش برگردد. راجع. (از متن اللغه)

معنی مرجع در فرهنگ لغت هوشیار

جای بازگشت، بازگشت گاه

معنی مرجع در فرهنگ فارسی معین

محل بازگشت، محل رجوع، جمع مراجع، شخص یا مقامی که می توان برای درخواستی به نزدش رفت، نوشته ای که برای به دست آوردن اطلاعاتی می توان به آن مراجعه کرد، تقلید مجتهدی که در موضوع های دینی از او پیروی می کنند

معنی مرجع در فرهنگ واژه مترادف متضاد

انسیکلوپیدی، دائره المعارف، فرهنگ، ماخذ، منبع، محل رجوع، عالم، فقیه، مجتهد، متضاد: مقلد

معنی مرجع - جستجوی لغت در جدول جو

مرجع

فرهنگ فارسی عمید

مرجع

لغت نامه دهخدا

مرجع

لغت نامه دهخدا

مرجع

لغت نامه دهخدا

مرجع

لغت نامه دهخدا

مرجع

فرهنگ لغت هوشیار

مرجع

فرهنگ فارسی معین

مرجع

فرهنگ واژه فارسی سره

مرجع

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مرجع

دیکشنری فارسی به عربی

مرجع

دیکشنری فارسی به انگلیسی

مرجع

دیکشنری فارسی به فرانسوی

مرجع

دیکشنری فارسی به اردو

مرجع

دیکشنری فارسی به پرتغالی

مرجع

دیکشنری فارسی به آلمانی

مرجع

دیکشنری فارسی به لهستانی

مرجع

دیکشنری فارسی به روسی

مرجع

دیکشنری فارسی به اوکراینی

مرجع

دیکشنری فارسی به هلندی

مرجع

دیکشنری فارسی به بنگالی

مرجع

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

مرجع

دیکشنری فارسی به تایلندی

مرجع

دیکشنری فارسی به سواحیلی

مرجع

دیکشنری فارسی به ژاپنی

مرجع

دیکشنری فارسی به چینی

مرجع

دیکشنری فارسی به عبری

مرجع

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

مرجع

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

مرجع

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

مرجع

دیکشنری فارسی به هندی

مرجع

دیکشنری فارسی به کره ای

مرصع

(دخترانه)

آنچه با جواهر تزیین شده است، جواهرنشان

فرهنگ نامهای ایرانی

مرجعه

(شَ)

بازگشتن. (منتهی الارب). انصراف. بازگردیدن. رجوع. مرجع. رجعی. رجعان. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). رجع. مقابل. ذهاب. (از متن اللغه). رجوع به رجوع شود

لغت نامه دهخدا

مرجعه

(مُ جِ عَ)

سفره مرجعه، که در آن ثواب و عاقبت نیک باشد. (از منتهی الارب) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

درجع

دسمر دانه ای است چون ماش از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

معنی مرجع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما