- مذمذم (مُ ذَ ذِ)
کم کننده بخشش. (آنندراج) : ذمذم الرجل، قلل عطیته. (اقرب الموارد). رجوع به ذمذمه شود
معنی مذمذم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(غَ ذَذَ)
لغت نامه دهخدا
گزاف. یقال ’یکتالون کیلا غذمذما’، ای جزافاً، و تکریره یدل ّ علی التکثیر. (اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه او را بد گفته باشند. (غیاث اللغات). سرزنش شده. ذم شده. مذمت کرده شده: در دنیابدان مذموم باشد. (کلیله و دمنه). و او (یونس) مذموم و نکوهیده بودی. (تفسیر ابوالفتوح ج 5 ص 382).
آن مکن در عمل که در عزلت
خوار و مذموم و متهم باشی.
سعدی.
، ناپسند. ناپسندیده. ناستوده. نکوهیده. ذمیم: ازهمه این ناحیت مردمان این لایه مذموم تر باشند. (حدود العالم). مذموم طریقت را به تکلیف... بر راه راست نتوان داشت. (کلیله و دمنه). آنچه مذموم عقل و مکروه شرع و نقل است رد نمایند. (سلجوقنامۀ ظهیری، از فرهنگ فارسی معین). مذموم سیرتی مجهول صورتی دیوانه ساری پریشان کاری از حلیه خرد عاطل. (سندبادنامه ص 114). هنگام درشتی ملاطفت مذموم است. (گلستان سعدی). زشت. بد. (غیاث اللغات)، محقر. تحقیرشده. خوار. پست. فرومایه. ملامت پذیر. (ناظم الاطباء). رجوع به معانی قبلی شود
آن مکن در عمل که در عزلت
خوار و مذموم و متهم باشی.
سعدی.
، ناپسند. ناپسندیده. ناستوده. نکوهیده. ذمیم: ازهمه این ناحیت مردمان این لایه مذموم تر باشند. (حدود العالم). مذموم طریقت را به تکلیف... بر راه راست نتوان داشت. (کلیله و دمنه). آنچه مذموم عقل و مکروه شرع و نقل است رد نمایند. (سلجوقنامۀ ظهیری، از فرهنگ فارسی معین). مذموم سیرتی مجهول صورتی دیوانه ساری پریشان کاری از حلیه خرد عاطل. (سندبادنامه ص 114). هنگام درشتی ملاطفت مذموم است. (گلستان سعدی). زشت. بد. (غیاث اللغات)، محقر. تحقیرشده. خوار. پست. فرومایه. ملامت پذیر. (ناظم الاطباء). رجوع به معانی قبلی شود
(مَ مَ ذی ی)
لغت نامه دهخدا
زیرک خوش طبع. (منتهی الارب). ظریف محتال. (متن اللغه) (اقرب الموارد) ، مذماذ. (اقرب الموارد). رجوع به مذماذ شود
(مُ ذَمْ مَ)
لغت نامه دهخدا
مردبسیارنکوهیده. (منتهی الارب). مذموم. (اقرب الموارد). سخت مذموم. (از متن اللغه) ، مکان مذمم،مکانی که آن را ذمت و حرمت باشد. (از متن اللغه)
بد، زشت، مکروه، ناپسند، مذمومه، نکوهیده
متضاد: معروف، محمود
متضاد: معروف، محمود