معنی مدخاء - جستجوی لغت در جدول جو

مدخاء

لغت نامه دهخدا

بدخاء

(بُ دَ)

جمع واژۀ بدیخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به بدیخ شود

لغت نامه دهخدا

شدخاء

(شَ)

اسپ سپیدروی. مؤنث اشدخ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مدشاء

(مَ)

آن زن که گوشت ندارد بر دستها. (مهذب الاسماء). تأنیث امدش. رجوع به امدش و نیز رجوع به مدش شود

لغت نامه دهخدا

مرخاء

(مِ)

سخت دونده. (منتهی الارب). أرخی الفرس، أحضر، فهو مرخاء، والناقه مرخاء. ج، مراخ. (متن اللغه). چارپائی که به ارخاء یعنی شهوت و میل دویدن رود، و گفته اند کثیرهالارخاء. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرخاء

(مَ)

ناقۀ تیزرو ازشادمانی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دخاء

(دَخْ خا)

مؤنث ادخ، یعنی سیاه و کدر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مداء

(شِ عَ)

پر کردن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مماداه. رجوع به مماداه شود