معنی مخبثه - جستجوی لغت در جدول جو

مخبثه(مَ بَ ثَ)

لغت نامه دهخدا

(مَ یَ)

جائی که چیزی را در آن نهاده و پنهان می کنند. ج، مخابی. (ناظم الاطباء)

(مِبَ صَ)

کفچۀ افروشه. (منتهی الارب) (آنندراج). کفچۀ حلواگر. (دهار). نوعی از کفچه. (ناظم الاطباء). ملعقه ای که با آن خبیص را بهم زنند. (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

مخبره

(مَ بَ رَ / مَ بُ رَ)

آگاهی به چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب). علم به چیزی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، درون چیزی. نقیض منظر. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). درون هر چیز. (ناظم الاطباء) ، جای آزمایش. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، هنر. (دهار چ بنیاد فرهنگ ایران)

لغت نامه دهخدا

مخبره

(مَ بَ رَ)

آبخانه. (منتهی الارب) (آنندراج). آبخانه و حوض خانه و جای لازم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خبثه

(خِ ثَ)

بنده گرفتگی از قومی که برده کردن آنها حلال نیست. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، ناپاکی. ناراستی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خبثه

(خَ بَ ثَ)

جمع واژۀ خبیث. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مخبه

(مَ خَبْ بَ)

شکم وادی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

مخبث

(مُ بِ)

کسی که یاران خبیث داشته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به اخباث شود