- مخاطب
کسی که دیگری با او سخن می گوید، طرف خطاب و صحبت
معنی مخاطب - جستجوی لغت در جدول جو
- مخاطب (مُ طَ)
کسی که به وی سخن گفته شود. (غیاث) (آنندراج). خطاب کرده شده و آنکه در روی به وی سخن می گویند و آنکه به وی سخن گفته شود. (ناظم الاطباء) ، (در اصطلاح صرفی) مقابل متکلم. طرف خطاب. آنکه سخن متکلم را رویاروی استماع می کند. آنکه روی سخن گوینده به سوی اوست. مقابل مغایب. آنکه گوینده بدو خطاب کند، نام و لقب کرده شده. (غیاث) (آنندراج). نام برده شده ولقب گذاشته شده. (ناظم الاطباء) ، خشم و عتاب کرده شده. (غیاث) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)
- مخاطب (مُ طِ)
روبروسخن گوینده. (غیاث) (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خطاب کننده و روبرو سخن گوینده. (ناظم الاطباء) ، خشم و عتاب کننده. (غیاث) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، آنکه نام می برد و لقب می نهد دیگری را. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)
- مخاطب
روبرو سخن گوینده، خشم و عتاب کننده
- مخاطب ((مُ طَ))
کسی که با او سخن می گویند
- مخاطب
بیننده، شنونده
- مخاطب
اسم شنونده، مستمع
متضاد: متکلم، گوینده
متضاد: متکلم، گوینده
- مخاطب
جمهورٌ
- مخاطب
Listenership
- مخاطب
auditoire
- مخاطب
سامعین
- مخاطب
audiência
- مخاطب
Zuhörerschaft
- مخاطب
słuchalność
- مخاطب
аудитория
- مخاطب
аудиторія
- مخاطب
luisterpubliek
- مخاطب
กลุ่มผู้ฟัง
- مخاطب
pubblico
- مخاطب
umati wa wasikilizaji
- مخاطب
קהל
- مخاطب
聴衆
- مخاطب
听众群体
- مخاطب
청취자 집단
- مخاطب
audiencia
- مخاطب
khalayak
- مخاطب
শ্রোতা সম্প্রদায়
- مخاطب
श्रोता समुदाय
- مخاطب
dinleyici kitlesi
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شَ عَ)
لغت نامه دهخدا
سخن در روی گفتن. (منتهی الارب) (آنندراج). با کسی سخن گفتن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن) (از اقرب الموارد). روباروی و در روی سخن گفتن. (از ناظم الاطباء). و رجوع به خطاب شود
(مُ طَ بَ / بِ)
لغت نامه دهخدا
گفتگو و خطابه، کلام مابین متکلم و سامع. (ناظم الاطباء) ، مورد بازخواست و عتاب قرار دادن. گفتاری درشت و عتاب آمیز: در این وقت که آواز مخاطبه و معاتبه از منزل ایشان به گوش وی رسید. (انوار سهیلی). و رجوع به خطاب شود، در اصطلاح دیوان رسائل، عنوانی است که مخاطب را به خصوص در نامه ها با آن میخوانده اند. (اصطلاحات دیوانی دورۀ غزنوی تألیف حسن انوری ص 182) : استادم منشورها نسخت کرد تحریر آن من کردم به نام داود و نسا به نام طغرل... و این مقدمان را دهقان مخاطبه کردند. (تاریخ بیهقی، ازاصطلاحات دیوانی ایضاً). گفت نامه بنویس به برادر ماکه چنین و چنین فرمودیم و مخاطبه الامیر الجلیل الاخ فرمود. (تاریخ بیهقی ایضاً). به خواجه عبدالصمد نامه رفت مخاطبه شیخنا بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 360). و هارون را خلیفه الدار خوارزمشاه خواندند... و مخاطبه هارون ولدی و معتمدی کرده آمد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 355). مگر بدین نامه شرم دارد و مخاطبۀ وی الامیرالفاضل الولد کرده آمد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 472)
مخاطبه و مخاطبت در فارسی گفت و گو، درشتی سر زنش روبرو سخن گفتن با کسی گفتگو کردن، عتاب کردن سخنان درشت گفتن: در این وقت که آواز مخاطبه و معاتبه از منزل ایشان بگوش وی رسید جمع مخاطبات