- محقر
خوار شده، کوچک، خرد، کوتاه و پست
معنی محقر - جستجوی لغت در جدول جو
- محقر (مُ حَقْ قَ)
مختصر. کم مایه. اندک. ناچیز:
در آب وآتش چون بنگریست حشمت تو
به چشمش آمد پست و محقر آتش و آب.
مسعودسعد.
خاقانیا به کعبه رسیدی روان بپاش
گر چه نه جنس پیشکش است این محقرش.
خاقانی.
آن روز رفت آب غلامان که یوسفی
تصحیف عید شد به بهای محقرش.
خاقانی.
در ترازوی مرد با فرهنگ
این محقر چه وزن دارد و سنگ.
نظامی.
هر کس که بجان آرزوی وصل تو خواهد
دشوار برآیدکه محقر ثمن است آن.
سعدی.
به عشق روی توگفتم که جان برافشانم
دگر به شرم درافتادم از محقر خویش.
سعدی.
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثارخوش نباشد.
حافظ.
، تنگ. کم وسعت. خرد. (آنندراج). ناچیز. حقیر:
به پیش خاطر او آفتاب تاری
بنزد همت او آسمان محقر.
مسعودسعد.
گر عظمت نهد چو جم منظر نیم خایه را
خانه مورچه شود نه فلک از محقری.
خاقانی.
گر خانه محقر است و تاریک
بر دیدۀ روشنت نشانم.
سعدی.
- کلبۀ محقر، کلبۀ کوچک. خانه کوچک.
، خرد. حقیر. کم حجم:
زنده نشد این سفلی الا که بصورت
بس صورت جان است در این جسم محقر.
ناصرخسرو.
، دون. پست:
تا جان معرفت نکند زنده شخص را
نزدیک عارفان حیوان محقری.
سعدی
در آب وآتش چون بنگریست حشمت تو
به چشمش آمد پست و محقر آتش و آب.
مسعودسعد.
خاقانیا به کعبه رسیدی روان بپاش
گر چه نه جنس پیشکش است این محقرش.
خاقانی.
آن روز رفت آب غلامان که یوسفی
تصحیف عید شد به بهای محقرش.
خاقانی.
در ترازوی مرد با فرهنگ
این محقر چه وزن دارد و سنگ.
نظامی.
هر کس که بجان آرزوی وصل تو خواهد
دشوار برآیدکه محقر ثمن است آن.
سعدی.
به عشق روی توگفتم که جان برافشانم
دگر به شرم درافتادم از محقر خویش.
سعدی.
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثارخوش نباشد.
حافظ.
، تنگ. کم وسعت. خرد. (آنندراج). ناچیز. حقیر:
به پیش خاطر او آفتاب تاری
بنزد همت او آسمان محقر.
مسعودسعد.
گر عظمت نهد چو جم منظر نیم خایه را
خانه مورچه شود نه فلک از محقری.
خاقانی.
گر خانه محقر است و تاریک
بر دیدۀ روشنت نشانم.
سعدی.
- کلبۀ محقر، کلبۀ کوچک. خانه کوچک.
، خرد. حقیر. کم حجم:
زنده نشد این سفلی الا که بصورت
بس صورت جان است در این جسم محقر.
ناصرخسرو.
، دون. پست:
تا جان معرفت نکند زنده شخص را
نزدیک عارفان حیوان محقری.
سعدی
- محقر (مُ حَقْ قِ)
ذلیل و خوارکننده. (ناظم الاطباء)
- محقر
کم مایه، اندک، ناچیز
- محقر ((مُ حَ قَّ))
ناچیز، کوچک
- محقر
پست، حقیر، خفیف، خوار، کوچک، کوتاه، ناچیز
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که چیزی را نیکو و آراسته می کند، آنکه خط را زیبا می نویسد، آنکه سخن یا شعر را با کلمات زیبا می آراید
جای حضور، کنایه از درگاه، جای نوشتن اسناد و احکام، دفتر ثبت اسناد، دفترخانه، سجل، فتوا نامه، گواهی نامه
محضر نوشتن: گواهی نوشتن
محضر نوشتن: گواهی نوشتن
گوشه ای در دستگاه های نوا، ماهور و راست پنجگاه، از شعبه های بیست و چهارگانۀ موسیقی ایرانی، حیران کننده، حیرت انگیز، شگفت آور
جای گرد آمدن مردم در روز رستاخیز، کنایه از غوغا، جنجال، بسیار عالی و خوب، روز رستاخیز
راهی که دو مکان را به هم وصل کند، راه ارتباطی مثلاً محور تهران ی قم، کنایه از چیزی که امور بر مبنای آن جریان یابد، اساس، مبنا، میله ای به شکل استوانه که جسمی به دور آن می گردد، در علم زمین شناسی خطی فرضی که یک سر آن در قطب شمال و سر دیگرش در قطب جنوب است و زمین حرکت وضعی خود را دور آن انجام می دهد
خوشنویس، سخن آرای نیکو نویسنده خط، آراینده سخن و شعر: و بعد چنین گوید محرر این تالیف و محبر این تصنیف. . ، جمع محبرین
سرخ گرداننده، داغ کننده، خر خواننده کسی که دیگری را خر خواند، کسی که به زبان حمیر سخن گوید اسب پالانی، نا کس سرخ کننده، دوایی که بقوت گرمی و جذب خود عضو را گرم گرداند (مخزن الادویه)، آنکه بزبان حمیر سخن گوید، آنکه اسب هجین سوار شود، یک تن پیرو محمره
آنچه گرد خود گردد، خط موهومی که یک سر آن در قطب شمال و سر دیگرش در قطب جنوب است و زمین حرکت وضعی خود را دور آن انجام میدهد
پارسی است مهار گونه ای شسن (صدف) نازک که از آن مروارید نیز بیرون آید نوعی صدف کوچک نازک که غالبا مروارید از آن بیرون آید
