معنی محضری در لغت نامه دهخدا

همدانی و مشهور به ملا دروازه. شاعری نازک خیال از دوران صفویه است و مقارن تألیف تذکرۀ نصرآبادی درگذشته است. این بیت از اوست:، عمرت به شب گذشت بیا محضری بگو، ای خان و مان خراب چه کردی به روز خویش.، و این بیت را نیز در جواب قصیدۀ عرفی گفته است:، به بیقراری عاشق به وعده گاه وصال، به اضطراب دل از شوق آمد یار.، (تذکرۀ نصرآبادی ص 325)

معنی محضری در لغت نامه دهخدا

منسوب به محضر.، - سند محضری، سند که در دفتر خانه اسناد رسمی و برطبق موازین قانونی تنظیم شود. رجوع به محضر شود

معنی محضری در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به محضر: سند محضری

معنی محضری - جستجوی لغت در جدول جو

محضری

لغت نامه دهخدا

محضری

لغت نامه دهخدا

محضری

فرهنگ لغت هوشیار

محمری

(مُ حَمْ مِ ری ی)

انتسابی است به طایفه ای از فرقۀ بابکیۀ خرمیه که در ایام بابک خرم دین سرخ پوش بودند. (از انساب سمعانی). رجوع به خرمیه شود

لغت نامه دهخدا

ماحضری

(حَ ضَ)

به تصرف فارسیان، طعام قلیل بی تکلف که بوقت حاجت موجود و حاضر باشد. (غیاث). طعام قلیل بی تکلف که به وقت حاجت موجود و حاضر باشد. (ناظم الاطباء). حاضری:
هرچه در خانه داشت ماحضری
پیشش آورد و کرد لابه گری.
نظامی.
و رجوع به ماحضر شود

لغت نامه دهخدا

محرری

(مُ حَرْ رِ)

نویسندگی و منشی گری. (ناظم الاطباء). عمل محرر. رجوع به محرر شود

لغت نامه دهخدا

محضرب

(مُ حَ رَ)

پرکرده شده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

محضرب

(مُ حَ رِ)

کسی که ریسمان می بندد، آنکه سخت ریسمان می تابد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، آنکه زه بر کمان می پیچد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

محضرم

(مُ حَ رَ)

مخضرم. شاعری که جاهلیت و اسلام را دریافته است. (از منتهی الارب). شاعر عرب که اسلام و جاهلیت دریافته است. ج، محضرمون. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به مخضرم شود

لغت نامه دهخدا

محضرم

(مُ حَ رِ)

کسی که در کلام لحن کند. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) ، برکننده پوست درخت، سخت بزه کننده کمان را. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

محضیر

(مِ)

محضار. اسب دونده. (منتهی الارب). (مهذب الاسماء). اسب بسیاردونده: فرس محضیر، اسب پردو (نگویند فرس محضار). (ناظم الاطباء). ج، محاضیر

معنی محضری - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما