معنی مجذاء - جستجوی لغت در جدول جو

مجذاء(مِ)

لغت نامه دهخدا

اجذاء

(شَ)

استادن. راست ایستادن. برجای ایستاده شدن: مثل الارزه المجذیه علی الأرض، ای الثابته. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

محذاء

(مِ)

بسیار غیبت کننده. (منتهی الارب) ، فتنه افکن میان مردم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجیاء

(مُ جَیْ یَءْ)

مردی که عندالجماع حدث کند یا انزال کند پیش از ادخال. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

مجناء

(مُ نَءْ)

سپر، بدان جهت که خمیده پشت است. (منتهی الارب). سپری که در وی هیچ آهن نباشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجماء

(مُ مَءْ)

فرس مجماء، اسبی که غرۀ او کشیده و دارای فروهشتگی باشد. (از منتهی الارب). اسبی که سپیدی پیشانی وی کشیده باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجذام

(مِ)

رجل مجذام، مرد نیک یک سو کننده کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قطعکننده و فیصله دهنده کارها. (از اقرب الموارد) ، زود دوستی برنده. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مجذاف

(مِ)

بیل کشتی، مجذافه یکی و به دال مهمله لغتی است در تمامی معجمه. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه بدان کشتی را رانند. (از اقرب الموارد). پاروی کشتی. خله. مجداف. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجزاء

(مُ جَزْ زَ ءْ)

جزء جزء شده. (ناظم الاطباء). پاره پاره شده. (از منتهی الارب). مجزا. و رجوع به مجزا شود

لغت نامه دهخدا

مذاء

(مَذْذا)

مرد بسیارمذی. (از بحر الجواهر) (از منتهی الارب). کثیرالمذی. (متن اللغه). رجوع به مذی شود

لغت نامه دهخدا

مذاء

(مَ)

نرمی و سستی کردن. (منتهی الارب). لین. رخاوه. (متن اللغه) ، دیاثت. (متن اللغه). دیوثی. رجوع به مذاء شود