معنی مجحف در لغت نامه دهخدا

نزدیک شونده به کسی. (از منتهی الارب). نزدیک شونده. (ناظم الاطباء) (آنندراج)، کسی و یا چیزی که می برد و یا می رساند. (ناظم الاطباء). برنده. (آنندراج) (از منتهی الارب)، مضرت رساننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب). اجحاف کننده: هر سالی رفاق و قوافل حاج را به انواع مطالبات مجحف و معاملات مختلف می رنجانید تا بدنامی او در اقطار جهان منتشر شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ شعار ص 242)

معنی مجحف در فرهنگ لغت هوشیار

نزدیک شونده، آسیب رسان زیانرسان

معنی مجحف - جستجوی لغت در جدول جو

مجحف(مُ حِ)

لغت نامه دهخدا

مجحف

فرهنگ لغت هوشیار

متحف

تحفه دهنده

فرهنگ فارسی عمید

مجوف

آنچه میانش تهی شده باشد، میان تهی

فرهنگ فارسی عمید

مصحف

نامه ها و اوراقی که آن ها را در یک جلد جمع کرده باشند، کتاب، قرآن مجید

فرهنگ فارسی عمید

مصحف

تصحیف، خطا کردن در نوشتن، تغییر دادن کلمه با کم یا زیاد کردن نقطه های آن

فرهنگ فارسی عمید

مسحف

(مَ حَ)

مسحف الحیه، نشان و اثرمار بر زمین. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متحف

(مُ حِ)

تحفه دهنده. (آنندراج) (غیاث). بخشنده و انعام دهنده. (ناظم الاطباء) : چون واجب است که تحف و هدایا مناسب متحف و مهدی باشد. (تجارب السلف چ اقبال ص 2)

لغت نامه دهخدا

متحف

(مُ حَ)

تحفه کرده شده. (آنندراج) (غیاث). عطا کرده شده و بخشیده شده و نیاز شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجلف

(مُ جَلْ لِ)

سال سختی که تلف کند ستور را. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجلف

(مُ جَلْ لَ)

آن که مالهای وی را تنگ سال تلف کرده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آن که از کناره های وی رفته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه از جوانب آن گرفته شده باشد. (از اقرب الموارد) ، آن که چیزی از وی مانده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجفف

(مُ جَفْ فَ)

خشک کرده شده و قدید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجفف

(مُ جَفْ فِ)

خشک کننده. (آنندراج) (غیاث). خشکاننده و هر چیز که بخشکاند. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح پزشکی) دوایی که رطوبات را از بین می برد. (از کتاب دوم قانون ص 150). دارویی که بر اثر محلل بودنش رطوبات زیان آور بدن را زایل سازد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). آنچه افناء رطوبات یا تقلیل آن کند مانند سندروس. (تحفۀ حکیم مؤمن). دوایی که رطوبات را براندازد. مقابل مرطّب. (ج، مجففات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

خشک کننده. (آنندراج) (غیاث). خشکاننده و هر چیز که بخشکاند. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح پزشکی) دوایی که رطوبات را از بین می برد. (از کتاب دوم قانون ص 150). دارویی که بر اثر محلل بودنش رطوبات زیان آور بدن را زایل سازد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). آنچه افناء رطوبات یا تقلیل آن کند مانند سندروس. (تحفۀ حکیم مؤمن). دوایی که رطوبات را براندازد. مقابل مُرَطِّب. (ج، مجففات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجیف

(مُ)

درون کاواک. (آنندراج). کاواک و میان تهی. (ناظم الاطباء) ، طعنه ای که درگذرد به داخل، کسی که در را می بندد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به اجافه شود

لغت نامه دهخدا

مجوف

(مُ جَوْ وِ)

کاواک و میان تهی کننده. (آنندراج). کسی که میان تهی و کاواک می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجویف شود

لغت نامه دهخدا

مجوف

(مُ جَوْ وَ)

کاواک و میان تهی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چیزی که جوف کرده شده و از اندرون خالی باشد. (غیاث). اجوف. تهی. میانه کاواک. میان تهی. پوک. آنچه میان آن تهی باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- عصب مجوف، عصب میان تهی: از همسایگی هر یکی (هریکی از الزائدتان الشبیهتان بحلمتی الثدی در دماغ) عصبی بیرون آمده است مجوف یعنی میان تهی و این عصب را بدین نام شناسند یعنی عصب مجوف گویند و میان تهیی آن چندانی است که سوزنی باریک بدو نگذرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به زایدتان شود.
، ستوری که پیسگی تا شکم وی رسیده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، رجل مجوف، مرد بی عقل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، رجل مجوف، مرد ترسو. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجوف

(مَ)

کلان شکم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجنف

(مِ نَ)

خصم مجنف، حریف مایل از حق. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). آن که طبعاً منحرف از حق است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجنف

(مُ نِ)

میل کننده از حق در وصیت. (از منتهی الارب). کسی که در وصیت از حق و عدالت میل می کند، روگردان از راه راست و گمراه، آن که آشکار می کند بیراهی و گمراهی را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مصحف

مجموعه اوراقی که در یک جلد جای دهند، مجلد، کتاب و نیز بمعنی قرآن هم آمده

فرهنگ لغت هوشیار

ملحف

ملحفه و ملافه در فارسی: چادر رکوک که زنان بر سر کنند، بستر آهنگ، زبر پوش

فرهنگ لغت هوشیار

مزحف

غیژگاه مار جای خزیدن، جای ریزش

فرهنگ لغت هوشیار

مجذف

کوتاه گام

فرهنگ لغت هوشیار

مجرف

دارا کباخته بیل بیل

فرهنگ لغت هوشیار

مجفف

خشک کرده خسک گر خشک کرده شده. خشک کننده، دوایی که موجب از بین رفتن رطوبات یا تقلیل آن شود مانند سندروس

فرهنگ لغت هوشیار

مجوف

میان تهی، تهی، پوک، چیزی که جوف کرده شده، و از اندرون خالی باشد

فرهنگ لغت هوشیار

مجحم

تیز نگرنده

فرهنگ لغت هوشیار

مجحوف

پاک ببرده فرا رفته از روی زمین، جحف آنست که فاعلاتن را خبن کنند تا فعلاتن بماند آنگه فاصله از آن بیندازند تن بماند فع بجای آن بنهند و فع چون از فاعلاتن خیزد آنرا مجحوف خوانند

فرهنگ لغت هوشیار

متحف

ارمغان دهنده

فرهنگ لغت هوشیار

مصحف

((مُ حَ))

نامه ها و اوراقی که در یک جلد مفرد کرده باشند، قرآن مجید، مفرد مصاحف

فرهنگ فارسی معین

مجحوف

((مَ))

پاک ببرده، فرا رفته از روی زمین، در علم عروض جحف آن است که «فاعلاتن» را خبن کنند تا «فعلاتن» بماند، آنگه فاصله از آن بیندازند «تن» بماند، «فع» به جای آن بنهند و «فع» چون از «فاعلاتن» خیزد آن را مجحوف خوانند

فرهنگ فارسی معین