معنی متکاذب در لغت نامه دهخدا

با همدیگر کذب کننده به دوستی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، سخن دروغ گوینده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تکاذب شود

معنی متکاذب - جستجوی لغت در جدول جو

متکاذب(مُ تَ ذِ)

لغت نامه دهخدا

متکاذب

فرهنگ لغت هوشیار

متناوب

آنچه به نوبت بیاید، یکی پس از دیگری

فرهنگ فارسی عمید

متناسب

کسی یا چیزی که با دیگری نسبت و همانندی داشته باشد، دارای تناسب و هماهنگی، چیزی که اجزای آن با هم هماهنگ باشد، خوش ترکیب

فرهنگ فارسی عمید

متکاثف

ستبر، برهم نشسته، انبوه

فرهنگ فارسی عمید

متحارب

طرف مقابل در جنگ، دشمن

فرهنگ فارسی عمید

تکاذب

(تَ)

باهم کذب کردن بدوستی و سخن دروغ گفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). به یکدیگر دروغ گفتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متکذب

(مُ تَ کَذْ ذِ)

به تکلف دروغ گوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مخترع دروغ و به تکلف دروغ گوینده. (ناظم الاطباء) ، دروغگو پندارنده کسی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکذب شود

لغت نامه دهخدا

مکاذب

(مَ ذِ)

جمع واژۀ مکذبه. (اقرب الموارد). رجوع به مکذبه شود

لغت نامه دهخدا

متجاذب

(مُ تَ ذِ)

با هم کشنده. (آنندراج). مر یکدیگر را کشنده. و به جبر و عنف کشنده. (ناظم الاطباء). جذب کننده یکدیگر. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به تجاذب شود

لغت نامه دهخدا

متکاتب

(مُ تَ تِ)

به یکدیگر نامه نویسنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکاتب شود