معنی متهطل - جستجوی لغت در جدول جو

متهطل

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ لِ)

دزد حیله وفریب کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دزدی که مکر میکند در دزدی. (ناظم الاطباء) ، آن که از بیماری افاقه یابد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ناقه و به شدۀ از بیماری. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهطلس شود

لغت نامه دهخدا

متهیل

(مُ تَ هََ یْ یِ)

ریخته و فرودریده شونده مانند خاک و ریگ وجز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ریخته شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهیل شود

لغت نامه دهخدا

متهول

(مُ تَ هََ وْ وِ)

ترسانیده شده از شکل گرگ. (ناظم الاطباء) ، کسی که به مال چشم زخم میرساند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تهول شود

لغت نامه دهخدا

متهلل

(مُ تَ هََ لْ لِ)

روی درخشنده از شادی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شادمان روی و بشاش. (ناظم الاطباء) ، ابر درخشنده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به تهلل شود

لغت نامه دهخدا

متهقل

(مُ تَ هََ قْ قِ)

آن که مانند گرانبار و با گرانی قدم می نهد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهقل شود

لغت نامه دهخدا

متهطر

(مُ تَ هََ طْ طِ)

چاه خراب و ویران. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به تهطر شود

لغت نامه دهخدا

متهدل

(مُ تَ هََ دْ دِ)

فروهشته شده. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). فروهشته و آویخته و آویزان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهدل شود

لغت نامه دهخدا

متهبل

(مُ تَ هََ بْ بِ)

ورزنده جهت اهل خود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تدارک کننده برای اهل و عیال. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهبل شود

لغت نامه دهخدا

متعطل

(مُ تَ عَطْ طِ)

بی کار. (آنندراج). مرد بی کار و بی شغل. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعطل شود

لغت نامه دهخدا

متطهل

(مُ تَ طَهَْ هَِ)

آب که برگردد رنگ و مزۀ آن. (آنندراج). آب برگردیده رنگ و مزه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گوشت کهنه و گندیده و بدبو. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تطهل شود

لغت نامه دهخدا

متبطل

(مُتَ بَطْ طِ)

شجاع و دلیر. (ناظم الاطباء). نعت است از تبطل. (منتهی الارب). و رجوع به تبطل شود

لغت نامه دهخدا

تهطل

(تَ زَوْ وی)

هطل. (اقرب الموارد) ، شفا یافتن از بیماری. (ناظم الاطباء). رجوع به تهطلؤ و هطل شود، حیله و فریب کردن دزد. (ناظم الاطباء). رجوع به تهطلس شود

لغت نامه دهخدا