معنی متنصی - جستجوی لغت در جدول جو

متنصی

لغت نامه دهخدا

متنبی

کسی که دعوی نبوّت کند

فرهنگ فارسی عمید

متنزی

(مُ تَ نَزْ زی)

شرانگیز. یقال انه لمتنز الی الشر، او شرانگیز و عربده گر است. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

منتصی

(مُ تَ)

موی درازگردیده. (آنندراج) (از منتهی الارب ذیل ’ن ص و’) (از اقرب الموارد) ، کوه بلند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ذیل ’ن ص و’) (از اقرب الموارد) ، برگزیننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منتصی

(مُ تَ صا)

اعلای دو وادی. (ناظم الاطباء). اعلای دو وادی متصل به هم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متفصی

(مُ تَ فَصْ صی)

رها شده از تنگی و سختی. (ناظم الاطباء). رهائی یابنده از هر چه باشد مثل آفت و بلا و وام. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفصی شود

لغت نامه دهخدا

متقصی

(مُ تَ قَصْ صی)

به نهایت رسنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که میرسد به نهایت چیزی، کوشش کننده در تفحص و تفتیش. (ناظم الاطباء). رجوع به تقصی شود

لغت نامه دهخدا

متعصی

(مُتَ عَصْ صی)

آن که با چوبدستی می زند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، گردنگش و یاغی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کار مشکل و دشوار و در پیجان. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعصی شود

لغت نامه دهخدا

متنبی

(مُ تَ نَبْ بی)

رجوع به ابوالطیب متنبی، احمد بن حسین بن حسن بن عبدالصمد الجعفی الکندی در این لغت نامه و رجوع به روضات الجنات ص 61 و تتمۀ صوان الحکمه ص 185 و ابن الندیم و اعلام زرکلی ج 1 ص 110 چ 2 و معجم المطبوعات ج 2 ص 1615 و تاریخ گزیده ص 813 و خاندان نوبختی ص 195 و تاریخ ادبیات ادوارد براون ج 3 ص 595 شود

لغت نامه دهخدا

متنبی

(مُ تَ نَبْ بی)

دعوی نبوت کننده. (آنندراج). ادعای پیغمبری کننده. آن که ادعای نبوت و پیغمبری میکند. (ناظم الاطباء). آن که دعوی پیغامبری کند به دروغ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متنجی

(مُ تَ نَجْ جی)

آن که زمین بلند را جوید. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تنجی شود

لغت نامه دهخدا

متنحی

(مُ تَ نَحْ حا)

محل برگشت، جای سود و منفعت. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متنحی

(مُ تَ نَحْ حی)

نعت است از تنحّی. (منتهی الارب). زائل شونده و دور شونده. (آنندراج) (از اقرب الموارد). هر چیز زایل شده و دور شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تنحی شود

لغت نامه دهخدا

متندی

(مُ تَ نَدْ دی)

به تکلف جوانمردی نماینده و افزون تر شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). باسخاوت و جوانمردتر از دیگران. (ناظم الاطباء). رجوع به تندی شود، درخت تابان از شبنم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متنخی

(مُ تَ نَخْ خی)

بزرگ منش و خودبین. (آنندراج). نازنده و لاف زننده و بیهوده فخر کننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متنشی

(مُ تَ نَشْ شی)

بوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که دریافت میکند بوی را. (ناظم الاطباء) ، مست گردنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که مست میگردد. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشی شود

لغت نامه دهخدا

متنصح

(مُ تَ نَصْ صَ)

جامۀ در پی کرده و نیکو دوخته. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ازاقرب الموارد). ثوب متنصح، جامۀ نیک دوخته، بعیر متنصح، شتر سیراب شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متنصح

(مُ تَ نَصْ صِ)

آن که به ناصحان مانند شود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کسی که پند و نصیحت میشنود، دوزنده و در پی کننده. رجوع به تنصح شود، جامۀ در پی کرده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متنصر

(مُ تَ نَصْ صِ)

مروسنده به یاری. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که کوشش میکند در یاری دیگری. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ترسا شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ترسا و به کیش ترسایان درآمده. (ناظم الاطباء). نصرانی شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به تنصر شود

لغت نامه دهخدا

متنصف

(مُ تَ نَصْ صِ)

خدمت کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نوکر و خدمتکار. (ناظم الاطباء). و رجوع به تنصف شود

لغت نامه دهخدا

متنصل

(مُ تَ نَصْ صِ)

معاف شده و بخشیده شده و عفو شده و بی گناه و بی جرم. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متنضی

(مُ تَ نَضْ ضی)

آنچه که لاغر گرداند ستور را. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، هرآنچه لاغر باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به تنضی شود