معنی متمصر - جستجوی لغت در جدول جو

متمصر

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ مَزْ زِ)

آن که یک یک مکد و اندک نوشد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که می نوشد یا می مکد اندک اندک. (ناظم الاطباء). رجوع به تمزر شود

لغت نامه دهخدا

متمر

(مُ تَمْ مِ)

رطب که بحد خرما رسد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رطب خرما شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تتمیر شود، خرمابن که دارای خرما باشد، پرورش یافته با خرما. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمر

(مُ مِ)

خداوند بسیار خرما. (منتهی الارب) (آنندراج). خداوند خرمای بسیار. (از ذیل اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تمصر

(تَ فُ)

به سر انگشتان و یا به سبابه ابهام دوشیدن، باقی شیر را دوشیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کم شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کم شدن عطاء و یا چیزی. (از اقرب الموارد) ، پیروی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پراکنده شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پراکنده شدن قوم. (از اقرب الموارد) ، شهر شدن جای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : مصره فتمصر. (اقرب الموارد) ، فراهم آمدن هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

به سر انگشتان و یا به سبابه ابهام دوشیدن، باقی شیر را دوشیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کم شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کم شدن عطاء و یا چیزی. (از اقرب الموارد) ، پیروی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پراکنده شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پراکنده شدن قوم. (از اقرب الموارد) ، شهر شدن جای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : مصره ُ فتمصر. (اقرب الموارد) ، فراهم آمدن هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ممتصر

(مُ تَ صِ)

آنکه به نوک انگشتان می دوشد. (ناظم الاطباء). به سر سه انگشت یا به سبابه و ابهام دوشنده، برگردیده صورت. (از منتهی الارب). رجوع به امتصار شود

لغت نامه دهخدا

متبصر

(مُ تَ بَصْ صِ)

شناسا و نیک نگرنده وتأمل کننده. (آنندراج). بصیر و دانا و دقیق. ج، متبصرین. (فرهنگ فارسی معین). کسی که از روی آگاهی و بصیرت اندیشه می کند. و هوشمند و باتدبیر و با بصیرت. (ناظم الاطباء) ، آن که طلب ماه نو می کند تا ببیند آنرا. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبصر شود

لغت نامه دهخدا

متآصر

(مُ تَ صِ)

همسایه، و ’حی متآصرون’ ای متجاورون. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) و المتآصرون من الحی، المتجاورون. (تاج العروس ج 2 ص 15)

لغت نامه دهخدا

متصمر

(مُ تَ صَمْ مِ)

در آفتاب ایستاده شونده. (منتهی الارب). متشمس. (از اقرب الموارد). کسی که خود را در آفتاب دارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تصمر و تشمس و متشمس شود، مرد قوی. (منتهی الارب). سخت توانا. (ناظم الاطباء) ، سخت بخیل. (منتهی الارب). نیک بخیل. (ناظم الاطباء) ، خود را در بند دارنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بندی و محبوس و نگاه داشته شدۀ در زندان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متعصر

(مُ تَ عَصْ صِ)

فشارده شونده و فشرده. (آنندراج). فشرده شده، پناه گرفته به کسی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعصر شود

لغت نامه دهخدا

متمار

(مُ تَ مارر)

کشتی گرفته. (ناظم الاطباء) ، هما متماران، یعنی آن دو با یکدیگر کشتی میگیرند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمخر

(مُ تَمَخْ خِ)

کسی که برابر باد می ایستد، آن که پشت به باد میکند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمخر شود

لغت نامه دهخدا

متمرص

(مُ تَ مَرْ رِ)

بازشونده و جدا شونده از چیزی، چون پوست از جو. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمزر

(مُ تَ مَزْ زَ)

کسی که به یکبار شیر میدوشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمشر

(مُ تَ مَشْ شِ)

آن که اثر توانگری پیدا شود بر او. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از منتهی الارب). بظاهر مالدار و توانگر. (ناظم الاطباء) ، برگ تازه و سبز. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمشر شود

لغت نامه دهخدا

متمصره

(مُ تَ مَصْ صِ رَ)

غرۀ اسب جائی باریک و جایی گنده. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). سپیدی پیشانی اسب که جایی باریک و در جایی گنده باشد. (ناظم الاطباء) ، ابل متمصره، شتران پراکنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمصص

(مُ تَ مَصْ صِ)

یک یک مکنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که می مکد یا جرعه می نوشد. (ناظم الاطباء). رجوع به تمصص شود

لغت نامه دهخدا

متمضر

(مُ تَ مَضْ ضِ)

آن که خویشتن را به مضریان مانند کند. (آنندراج) (از اقرب الموارد). کسی که خود را به مردمان مضر شبیه می کندو به آنها نسبت میدهد. (ناظم الاطباء) ، آن که بر گروه مضر خشم می کند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمضر شود

لغت نامه دهخدا

متمطر

(مُ تَ مَطْ طِ)

در باران شونده و پیش باران شونده. (از منتهی الارب). به تنزه رفتن پس از باران. (از اقرب الموارد) ، اسبان که به همدیگر پیشی گیران آیند. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمعر

(مُ تَ مَعْ عِ)

رنگ روی که برگردد از خشم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). روی از خشم برگردیده رنگ. (ناظم الاطباء) ، موی افتاده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمعر شود

لغت نامه دهخدا

متمکر

(مُ تَ مَکْ کِ)

رنگ کرده با گل سرخ و گیاه مکره. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). رجوع به ممتکر شود

لغت نامه دهخدا

متمور

(مَ)

آن که او را از خرما توشه داده باشند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمهر

(مُ تَ مَهَْ هَِ)

شیر زیرک در شکارافکنی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، زیرک و ماهر و رسا. (ناظم الاطباء). رجوع به تمهر شود

لغت نامه دهخدا

متمیر

(مَ)

نرۀ سخت و درشت. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به متمئرّ شود

لغت نامه دهخدا

متمئر

(مُ مَ ءِرر)

از ’ت م ر’، نره. (منتهی الارب) (آنندراج) (ازمحیطالمحیط). نرۀ سخت و نرۀ سخت نعوظ. (ناظم الاطباء) ، کلاکموش سخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد) (ازمحیطالمحیط) ، نیزۀ سخت. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

متنصر

(مُ تَ نَصْ صِ)

مروسنده به یاری. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که کوشش میکند در یاری دیگری. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ترسا شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ترسا و به کیش ترسایان درآمده. (ناظم الاطباء). نصرانی شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به تنصر شود

لغت نامه دهخدا

متخصر

(مُ تَ خَصْ صِ)

دست بر تهیگاه نهنده و مخصره بدست گیرنده، کسی که به شب نماز می خواند و چون مانده شود دست را بر تهیگاه می نهد. ج، متخصرون. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). فی الحدیث، المتخصرون یوم القیمه علی وجوههم النور، ای المصلون باللیل فاذا تعبوا وضعوا ایدیهم علی خواصرهم. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تخصر شود

لغت نامه دهخدا

ممصر

(مُ مَصْ صَ)

رنگ کرده به گل سرخ. (منتهی الارب) (آنندراج). رنگ کرده شده به گل سرخ. (ناظم الاطباء). آنچه با مصر یعنی گل سرخ رنگ کرده شده باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متبصر

نیک نگرنده شناسا بصیر و دانا دقیق جمع متبصرین

فرهنگ لغت هوشیار

متبصر

((مَ تَ بَ صِّ))

بصیر و دانا، دقیق، جمع متبصرین

فرهنگ فارسی معین

معنی متمصر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما