- متمایز
ویژگی کسی یا چیزی که از دیگران جدا و مشخص باشد، دارای تمایز
معنی متمایز - جستجوی لغت در جدول جو
- متمایز (مُ تَ یِ)
از ’م ی ز’، جدا شده. باز شناخته از. آن که از دیگران مشخص و ممتاز و جدا باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- متمایز شدن، جدا شدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- متمایز شدن، جدا شدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- متمایز
بازشناخته از، جدا شده
- متمایز ((مُ تَ یِ))
چیزی که از دیگری جدا و مشخص باشد
- متمایز
جدا
- متمایز
برجسته، متشخص، مشخص، ممتاز
متضاد: متعارف، متباین، متفاوت
متضاد: متعارف، متباین، متفاوت
- متمایز
متميّزٌ
- متمایز
Distinct, Distinctively
- متمایز
distinct, de manière distinctive
- متمایز
distinto, de manera distintiva
- متمایز
distinto, de forma distinta
- متمایز
deutlich, unverwechselbar
- متمایز
wyraźny, wyraźnie
- متمایز
отчетливый , отличительно
- متمایز
виразний , виразно
- متمایز
متمایز
- متمایز
متمایز , مخصوص طور پر
- متمایز
ชัดเจน , อย่างโดดเด่น
- متمایز
tofauti, kwa kipekee
- متمایز
独特な , 特徴的に
- متمایز
独特的 , 独特地
- متمایز
ברור , בצורה ייחודית
- متمایز
뚜렷한 , 독특하게
- متمایز
duidelijk, kenmerkend
- متمایز
berbeda, secara khas
- متمایز
পৃথক , বিশেষভাবে
- متمایز
विशिष्ट , विशिष्ट रूप से
- متمایز
distinto, in modo distintivo
- متمایز
belirgin, belirgin bir şekilde
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَیِ)
لغت نامه دهخدا
از هم دور شونده و دور. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دور و غائب، گوشه نشین. (ناظم الاطباء) ، با یکدیگر بد شده و از هم نفرت کرده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمایط شود
(مُ تَ یِ)
لغت نامه دهخدا
به این طرف و آن طرف جنبنده. (ناظم الاطباء) :
ای سپس مال و آز مانده شب و روز
نیستی الاکه سایۀ متمایل.
ناصرخسرو.
جلوه کنان میروی ّ و باز نیایی
سرو ندیدم بدین صفت متمایل.
سعدی.
، در خم و چم شونده، مأخوذ از تمایل بمعنی خمیدن. (غیاث) (آنندراج) ، کج شده و خمیده شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تمایل شود، میل و خواهش کننده. (غیاث) (آنندراج). میل کرده و راغب شده و مایل گشته. (ناظم الاطباء). گرایسته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
ای سپس مال و آز مانده شب و روز
نیستی الاکه سایۀ متمایل.
ناصرخسرو.
جلوه کنان میروی ّ و باز نیایی
سرو ندیدم بدین صفت متمایل.
سعدی.
، در خم و چم شونده، مأخوذ از تمایل بمعنی خمیدن. (غیاث) (آنندراج) ، کج شده و خمیده شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تمایل شود، میل و خواهش کننده. (غیاث) (آنندراج). میل کرده و راغب شده و مایل گشته. (ناظم الاطباء). گرایسته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
