معنی متمانعه - جستجوی لغت در جدول جو

متمانعه

لغت نامه دهخدا

کسی را از کاری بازداشتن، منع کردن، جلوگیری کردن

(مُ تَ حِ لَ)

مؤنث متماحل. خانه های دور از خانه ها. یقال دار متماحله، ای متباعده. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ قبل شود، فلاه متماحله، دشت بی کران. بیابان بعید الاطراف. (از اقرب الموارد). رجوع به متماحل شود

لغت نامه دهخدا

متایعه

(سَ)

بر روی درافتادن در بدی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متماصع

(مُ تَ صِ)

با هم مروسنده در جنگ. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به جنگ و نبرد. (ناظم الاطباء). رجوع به تماصع شود

لغت نامه دهخدا

متمتعه

(مُ تَ مَتْ تِ عَ)

مؤنث متمتع، عمره گذراننده: چون زن در مکه شود و متمتعه باشد. (ترجمه النهایۀطوسی چ سبزواری ج 1 ص 183). و رجوع به متمتع شود

لغت نامه دهخدا

متماجع

(مُ تَ جِ)

با هم بی باکی نماینده و فحش گوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). متماجن. گستاخ و بی ادب و بی شرم و فحاش به همدیگر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تماجع و تماجن شود

لغت نامه دهخدا

متماثله

(مُ تَ ثِلَ)

مؤنث متماثل. رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

متانخه

(سَ نَ)

بر پای داشتن در جنگ. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد). تانخه فی الحرب متانخه، بر پای داشت او را در جنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمنعه

(مُ تَ مَنْ نِ عَ)

مؤنث متمنع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به متمنع شود

لغت نامه دهخدا

متمانع

(مُ تَ نِ)

بازدارنده. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ممانعه

(عَرَ)

بازداشتن از یکدیگر و کسی را از چیزی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). کسی را از چیزی بازداشتن. (مصادر زوزنی). کسی را از چیزی واداشتن. (تاج المصادر بیهقی). بازداشتن و منع کردن. (غیاث اللغات) ، در اصطلاح، عبارت از آن است که سائل مقدمات دلیل استدلال کننده را کلاً یا بعضاً نپذیرد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). رجوع به تعریفات جرجانی شود

لغت نامه دهخدا

متمایزه

مونث متمایز جمع متمایزات

معنی متمانعه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما