معنی متلمح - جستجوی لغت در جدول جو

متلمح(مُ تَ لَمْ مِ)

لغت نامه دهخدا

متلمظ

(مُ تَ لَمْ مَ)

محل تبسم و خنده. یقال: انه لحسن المتلمظ. (ناظم الاطباء). متبسّم. (از اقرب الموارد) (محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

متلاح

(مُ تَ لاح ح)

رشکین و حسد برنده بر دیگری. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متلزح

(مُ تَ لَزْزِ)

دهان آب افتاده از خوردن انار و سیب. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تلزح شود

لغت نامه دهخدا

متلقح

(مُ تَ لَقْ قِ)

ناقه که آبستن وار نماید. (آنندراج) (ازمنتهی الارب) (ازاقرب الموارد). رجوع به تلقح شود

لغت نامه دهخدا

متلمخ

(مُ تَ لَمْ مِ)

سخن زشت آورنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلمخ شود

لغت نامه دهخدا

متلمس

(مُ تَ لَمْ مِ)

لقب جریر بن عبدالمسیح شاعر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). صحیفهالمتلمس، مثل است در عرب و اصل آن ’أشأم من صحیفهالمتلمس’ است. رجوع به ’جریر بن عبدالعزیز’ شود

لغت نامه دهخدا

متلمس

(مُ تَ لَمْ مِ)

باربار جوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که باربار و از پی هم می جوید چیزی را. (ناظم الاطباء). رجوع به تلمس شود

لغت نامه دهخدا

متلمظ

(مُتَ لَمْ مِ)

آن که زبان گرداگرد دهان برآوردبعد از طعام. (آنندراج) (از منتهی الارب). تذوق. (ازاقرب الموارد). کسی که پس از غذا خوردن زبان را گرداگرد دهان میگرداند تا باقی ماندۀ غذا را برداشته دهان را پاک کند. (ناظم الاطباء). رجوع به تلمظ شود

لغت نامه دهخدا

متلمع

(مُ تَ لَمْ مِ)

ربایندۀ چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رباینده وبه زور گیرنده. (ناظم الاطباء). رجوع به تلمع شود

لغت نامه دهخدا

متلمق

(مُ تَ لَمْ مِ)

خورنده. (آنندراج) (منتهی الارب). چشنده و خورنده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلمق شود

لغت نامه دهخدا

متلمی

(مُ تَ لَمْ می)

گونه ای که برگردد و یا گندم گون شود، مأخوذ از ’لمی’. (آنندراج) (از منتهی الارب). پژمرده رنگ یا گندم گون. (ناظم الاطباء). رجوع به تلمی شود

لغت نامه دهخدا

متملح

(مُ تَ مَلْ لِ)

خداوند نمک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، فروشندۀنمک. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کسی که فریاد میکند که فلان چیز نیک کرده شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متقمح

(مُ تَ قَمْ مِ)

شتری که سر برآورد و بازایستد از آب خوردن. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تقمح شود

لغت نامه دهخدا

متلمذ

میلاو شاگرد واژه (متلمذ) در تازی درست نیامده و به جای آن (تلمیذ) آید شاگرد جمع متلمدین. توضیح در عربی فصیح تلمذ و متلمذ نیامده و بجای کلمه اخیر تلمیذ مستعمل است

فرهنگ لغت هوشیار

متلقح

آبستن وار

فرهنگ لغت هوشیار

متلمذ

((مُ تَ لَ مِّ))

شاگرد، دانش آموز

فرهنگ فارسی معین

معنی متلمح - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما