معنی متلطخ - جستجوی لغت در جدول جو

متلطخ(مُ تَ لَطْ طِ)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ لَمْ مِ)

سخن زشت آورنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلمخ شود

(مُ تَ لَطْ طی)

آن که انتظار غفلت دشمن کند. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پاسبانی کننده از دشمن. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطی شود

لغت نامه دهخدا

متلطم

(مُ تَ لَطْ طِ)

روی تیره و خاکسترگون. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلطم شود

لغت نامه دهخدا

متلطف

(مُ تَ لَطْ طِ)

بر یکدیگر نرمی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به تلطف شود

لغت نامه دهخدا

متلطع

(مُ تَ لَطْ طِ)

دندان ریخته از پیری. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دندان ریخته و بی دندان از پیری. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطع شود

لغت نامه دهخدا

متلطط

(مُ تَ لَطْ طِ)

آن که منکر شود حق کسی را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). منکر دین حق. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطط و تلطی شود

لغت نامه دهخدا

متلتخ

(مُ تَ لَتْ تِ)

آلوده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آلوده و ناپاک. (ناظم الاطباء). متلطخ. رجوع به تلتخ و مطلتخ شود

لغت نامه دهخدا

تلطخ

(تَ دُ)

آلوده شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تلوث بچیزی. (از اقرب الموارد) ، آلوده شدن به امر قبیحی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملطخ

(مُ لَطْ طَ)

آلوده. آغشته. ملوث. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : به لوث خبث باطن و آلودگی خیانت شهوت ملوث و ملطخ. (سندبادنامه ص 71). و رجوع به تلطیخ شود.
- ملطخ کردن، آلودن. آلوده کردن: از دود چراغ دخمۀ دماغ ملطخ کرده، چراغ از قلت دهن در رعشه افتاده... (منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 117)

لغت نامه دهخدا

ملطخ

(مُ طَخ خ)

رجوع به ملتخ ّ شود

لغت نامه دهخدا

ابوالمتلطخ

(اَ بُلْ مُ تَ لَطْ طِ)

جعل. خنفساء. سرگین غلطان. (المرصّع)

لغت نامه دهخدا