معنی متلألیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

متلألیٔ(مُ تَ لَءْ لِءْ)

لغت نامه دهخدا

متلألأ

(مُ تَ لَءْ لَءْ)

تابان و درخشان. (ناظم الاطباء). تابنده. درخشان. براق. رخشان. و رجوع به تلألؤ و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

متکأکیٔ

(مُ تَ کَءْ کِءْ)

از ’ک ء ک ء’، مرد پستک. (منتهی الارب). کوتاه و قصیر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متطأطیٔ

(مُ تَ طَءْ طِءْ)

کسی که پست می کند و فرو می افکند سرخود را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تطأتطاء شود، زمین پست پایمال شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

تلألؤ

(تَ جَلْ لی)

درخشیدن برق و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درخشیدن. (آنندراج). درخشیدن ستاره و برق، افروختن و درخشان شدن شعلۀ آتش. (از اقرب الموارد) ، درخشیدن و نورانی بودن رخسار. (التاج، از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمالیٔ

(مُ تَ لِءْ)

فراهم آینده و انبوهی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب). گرد آمده و فراهم آمده. (از ناظم الاطباء). رجوع به تمالؤ شود، همدل و یک جهت. (ناظم الاطباء). با هم و همدل. (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا