معنی متقریٔ - جستجوی لغت در جدول جو

متقریٔ

لغت نامه دهخدا

(مُتَ هََ تْ تِءْ)

از ’ه ت ء’، جامۀ پاره پاره و کهنه و فرسوده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهتؤ شود

لغت نامه دهخدا

متنشیٔ

(مُ تَ نَشْ شِءْ)

کسی که ابتدا بر میخیزد و میرود از پی حاجت خود. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشؤ شود

لغت نامه دهخدا

متودیٔ

(مُ تَ وَدْ دِءْ)

آن که منقطع گردد و پنهان شود اخبار بروی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خبر پوشیده و پنهان و ضبط کرده شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تودؤ شود

لغت نامه دهخدا

متملیٔ

(مُ تَ مَلْ لِءْ)

انباشته و پر شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تملؤ شود

لغت نامه دهخدا

متلمیٔ

(مُ تَ لَمْمِ ءْ)

برگزیننده برای خود. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، زمینی که فراگیرد و پوشد، مأخوذ از ’لماء’. (آنندراج) (از منتهی الارب). پوشندۀ زمین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلمؤ شود

لغت نامه دهخدا

متمسیٔ

(مُ تَ مَسْ سِءْ)

جامۀ کهنه و دریده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمسؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهزیٔ

(مُ تَ هََ زْ زِءْ)

فسوس کننده و استهزأکننده و طعنه زننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهزؤ شود

لغت نامه دهخدا

متقایل

(مُ تَ یِ)

بایع و مشتری که با هم برآرند بیع را. (آنندراج) (از منتهی الارب). براندازندۀ شرط و پیمان را از قرارداد یکدیگر. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقابل شود

لغت نامه دهخدا

متوضیٔ

(مُ تَ وَضْ ضِءْ)

وضو کننده نماز را. (آنندراج). کسی که قبل از نماز شستشو میکند و وضو میگیرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به توضؤ و متوضاء شود

لغت نامه دهخدا

متکلیٔ

(مُ تَ کَلْ لِءْ)

مهلت و زمان خواهندۀقرض. مأخوذ از کلا. (آنندراج). آن که درنگی میکند ومهلت میخواهد. (ناظم الاطباء). رجوع به تکلؤ شود

لغت نامه دهخدا

متکفیٔ

(مُ تَ کَفْ فِءْ)

از ’ک ف ء’، ناو ناوان رونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). با شوکت و حشمت و کسی که با عظمت و بزرگواری راه میرود. (ناظم الاطباء). رجوع به تکفؤ شود

لغت نامه دهخدا

متکشیٔ

(مُ تَ کَشْ شِءْ)

از ’ک ش ء’، کسی که گوشت خشک میخورد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکشؤ شود

لغت نامه دهخدا

متضویٔ

(مُ تَ ضَوْ وِ ءْ)

کسی که در تاریکی می ایستد تا روشنائی آتش قوم را ببیند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متکمیٔ

(مُ تَ کَمْ مِ ءْ)

آنچه زمین را بپوشاند و دیده نشود، کسی که ناپسند و ناخوش دارد چیزی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکمؤ شود

لغت نامه دهخدا

متقرفص

(مُ تَ قَ فِ)

عجوزی که به جامه درپیچیده شود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). و رجوع به تقرفص و مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

متوزیٔ

(مُ تَ وَزْ زِءْ)

مشک پر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به توزؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوطیٔ

(مُ تَ وَطْ طِءْ)

آن که زیر پا سپرد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در زیر پای سپرده وپایمال شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به توطؤ شود

لغت نامه دهخدا

متدریٔ

(مُ تَ دَرْ رِءْ)

از ’درء’، دست ظلم دراز کننده. (آنندراج). جابر و ستمگر. (ناظم الاطباء) ، گستاخ و بی ادب، کسی که خود را پنهان می کند برای فریب دادن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تدرؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوکیٔ

(مُ تَ وَکْ کِ ءْ)

تکیه نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). تکیه کننده بر عصا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکؤ شود

لغت نامه دهخدا

متمریٔ

(مُ تَ مَرْ رِءْ)

به تکلف مردمی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ادعای مردمی و ملاطفت کننده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمرؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهریٔ

(مُ تَ هََ رْ رِءْ)

گوشت نیک پخته. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متقییٔ

(مُ تَ قَیْ یِءْ)

کسی که قی میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تقریٔ

(تَ طِ ءَ)

بند کرده شدن زن جهت استبراء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تقرئه شود، بیرون آمدن از حیض. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متقرحه

(مُ تَ قَرْ رِ حَ)

تأنیث متقرح. و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

بتقریب

(بِ تَ)

تقریباً. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

متذییٔ

(مُ تَ ذَیْ یِ ءْ)

گوشت جدا شده از استخوان به فساد خون و جز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب). گوشت فاسد و تباه شده که از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) ، روی آماسناک. (آنندراج). روی آماسیده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، گوشت نیک پخته شده که بخوبی از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تذیؤ شود

لغت نامه دهخدا

متدنیٔ

(مُ تَ دَنْ نِءْ)

از ’د ن ء’، برانگیزنده بر فرومایگی، مأخوذ از دناء. (آنندراج). آن که برانگیزاند و مجبور کند کسی را بر فرومایگی و دونی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متهییٔ

(مُ تَ هََ یْ یِءْ)

آماده و مهیا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهیؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهنیٔ

(مُ تَ هََ نْ نِءْ)

گوارنده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خوراک گوارنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهنؤ شود