معنی متصوفه در فرهنگ فارسی عمید

متصوفان، گروه صوفیان، اهل تصوف

معنی متصوفه در لغت نامه دهخدا

گروه صوفی. (ناظم الاطباء). گروه متصوفیان. کسانی که خود را صوفی نمایند. متظاهر به تصوف و صوفی نما. طالبان حق دوطایفه اند: متصوفه و ملامیه. متصوفه جماعتی اند که از بعضی صفات نفوس خلاصی یافته اند و به بعضی از احوال و اوصاف صوفیان متصف گشته اند و متطلع نهایات احوال ایشان شده اند ولیکن هنوز به اذیال بقایای صفات نفوس متشبث مانده باشند و بدان سبب از اصول غایات و نهایات اهل قرب و صوفیه متخلف گشته اند. (فرهنگ علوم عقلی) : و خلقی از متصوفه همیشه آنجا مجاور باشند. (سفرنامۀ ناصرخسرو). و رجوع به صوفیه و تصوف شود

معنی متصوفه در فرهنگ لغت هوشیار

متصوفه در فارسی مونث متصوف: سوفی درویش گروه متصوفان. توضیح 1 طالبان حق دو طایفه اند: متصوفه و ملامیه. متصوفه جماعتی اند که از بعضی صفات نفوس خلاصی یافته اند و ببعضی از احوال و اوصاف صوفیان متصف گشته اند و متطلع نهایات احوال ایشان شده اند ولیکن هنوز به اذیال بقایای صفات نفوس متشبث مانده باشند و بدان سبب از اصول غایات و نهایات اهل قرب و صوفیه متخلف گشته اند: و خلقی از متصوفه همیشه آنجا مجاور باشند. توضیح 2 لفظ متوصفه بجای جمع متصوف است مانند صوفیه بجای جمع صوفی و جمع صحیح هر دو بواو و نون است و گاهی صوفیون در کتب نوشته میشود اما شایع نیست و نادرتر از آن متصوفون است و شایع همان صوفیه و متصوفه است و هر دو صفت موصوف محذوفند که جماعت و فرقه و سلسله باشند

معنی متصوفه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

صوفیان، درویشان، اهل تصوف، صوفیه، متصوف، متضاد: متشرعه

معنی متصوفه - جستجوی لغت در جدول جو

متصوفه

فرهنگ فارسی عمید

متصوفه

لغت نامه دهخدا

متصوفه

فرهنگ لغت هوشیار

متصوفه

فرهنگ فارسی معین

متصوفه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

متروکه

متروک، به جاگذاشته شده، واگذاشته شده، واگذاشته

فرهنگ فارسی عمید

متصوف

کسی که اظهار تصوف و درویشی می کند، صوفی

فرهنگ فارسی عمید

مرصوفه

(مَ فَ)

مؤنث مرصوف که نعت مفعولی است از مصدر رصف. رجوع به رصف و مرصوف شود، زن خردشرمگاه که مرد جماع را نتواند، یا زن تنگ شرمگاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

متصوف

(مُ تَ صَوْ وِ)

مردم صوفی. (ناظم الاطباء). کسی که بر طریقت صوفیان باشد

لغت نامه دهخدا

موصوفه

(مَ فَ)

تأنیث موصوف. (یادداشت مؤلف). رجوع به موصوف شود

لغت نامه دهخدا

مخصوفه

(مَ فَ)

سماء مخصوفه، آسمان املس کهنه یا دورنگ که در آن سیاهی و سپیدی باشد. (منتهی الارب). سماء مخصوفه، آسمان املس و یا آسمان دورنگ که در آن سپیدی و سیاهی بود. (ناظم الاطباء). شاه مخصوفه، که دارای دو رنگ سیاه و سپید باشد و گویند: ’ملساءخلساء’. (از اقرب الموارد). شاه مخصوفه ای ’ملساء خلساء’ یا دارای دو رنگ سیاه و سپید. (از محیط المحیط) ، نعل مخصوفه، کفشی که از چندین قطعه چرم دوخته شده باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متصفه

(مُتْ تَ صِ فَ)

مؤنث متصف. رجوع به متصف شود

لغت نامه دهخدا

متصرفه

(مُ تَ صَرْ رِ فَ)

مالک شده و در تصرف و در ملکیت و دارا. (ناظم الاطباء).
- قوه متصرفه، قوتی است مترتب در مقدم تجویف اوسط دماغ و عمل آن ترکیب و تحلیل صور موجوده در خیال و معانی موجوده در حافظه است. این قوت اگر عاقله را بکار بندد مفکره و اگر وهم را در محسوسات بکار بندد متخیله می نامند و ’اما المتخیله فتسمی مفکره ایضاً باعتبار استعمال الناطقه ایاها فی ترتیب الفکر و مقدماته’. (فرهنگ علوم عقلی) (از تعریفات جرجانی). قوه متفکره. (ناظم الاطباء). و رجوع به قوه متفکره و متخیله گردد

لغت نامه دهخدا

متکونه

متکونه در فارسی مونث متکون: هست شونده هستی یاب مونث متکون جمع متکونات

معنی متصوفه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما