معنی متشحط - جستجوی لغت در جدول جو

متشحط

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ شَیْ یِ)

سوخته. (آنندراج). سوخته و نیم سوخته. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، لاغر و نزار. (آنندراج). لاغرشده از بسیاری جماع. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تشیط شود

لغت نامه دهخدا

متشوط

(مُ تَ شَوْ وِ)

نیک راننده اسب را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که مانده می کند اسب خود را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشوط شود

لغت نامه دهخدا

متشرط

(مُ تَ شَرْ رِ)

نیک نگرنده در کار خود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). متوجه و آگاه و خبردار. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشرط شود

لغت نامه دهخدا

تشحط

(اِنْ)

جنبیدن بچه در سلا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، در خون گردیدن. (تاج المصادر بیهقی). طپیدن کشته در خون. (منتهی الارب) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

متشح

(مُتْ تَ شِ)

از ’وش ح’، آن که حمایل بگردن درافکند. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحط

(نَ)

شحط شحطاً و شحطاً و شحوطاً و مشحطاً. رجوع به شحط شود

لغت نامه دهخدا

مشحط

(مِ حَ)

چوبکی که نزدیک درخت رز نهند تا بر زمین نیفتد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)