معنی متبغم - جستجوی لغت در جدول جو

به ستوه آمده و ملول. (آنندراج). آزرده و به ستوه آینده و ملول. (ناظم الاطباء). دلگیر: دل از جان شیرین سیر آمده و جان از زندگانی مستلذ متبرم شده. (المعجم چ مدرس رضوی ص 8)

لغت نامه دهخدا

متبسم

(مُ تَ بَسْ سِ)

به معنی آهسته خنده کننده که هیچ آوازش از دهن و بینی بیرون نیاید و تبسم کننده. (آنندراج) (غیاث). دندان سپیدکننده و خنده کننده و آن که خنده می کند. (ناظم الاطباء). کسی که خنده می کند و خنده کننده. (ناظم الاطباء) : قاضی متبسم در او نظر کرد و گفت... (گلستان چ قریب ص 153).
- متبسم شدن، خندیدن. (ناظم الاطباء).
- متبسم کردن، خندانیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متبغض

(مُ تَ بَغْ غِ)

دشمنی نماینده. (آنندراج). دشمن و بدخواه و مخالف. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبغض شود

لغت نامه دهخدا

متبغل

(مُ تَ بَغْ غِ)

بر استر نشسته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از مصدر تبغل و رجوع به تبغل و منتهی الاّمال ص 171 شود

لغت نامه دهخدا

متبغی

(مُ تَ بَغْ غی)

جوینده. (آنندراج). جویندۀ هرچیز گم کرده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبغی شود

لغت نامه دهخدا

متبکم

(مُ تَ بَکْ کِ)

درمانده در سخن. (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به تبکم شود

لغت نامه دهخدا

متبهم

(مُ تَ بَهَْ هَِ)

سخن بسته. (آنندراج). مبهم و نامعلوم و نامحقق ونهفته و پوشیده و مخفی و غیرقابل فهم. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تبهم شود، غیرمعروف. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبهم شود

لغت نامه دهخدا

متطغم

(مُ تَ طَغْ غِ)

خویشتن را نادان نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که خویشتن را نادان و یا دیوانه می نمایاند. (ناظم الاطباء). رجوع به تطغم شود

لغت نامه دهخدا

متفغم

(مُ تَ فَغْ غِ)

گل شکفته. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به تفغم شود

لغت نامه دهخدا

متلغم

(مُ تَ لَغْ غِ)

آن که ملاغم جنباند وقت سخن گفتن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). کسی که گرداگرد درون دهان را وقت سخن گفتن می جنباند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلغم شود

لغت نامه دهخدا

متنغم

(مُ تَ نَغْ غِ)

سخن آهسته گوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آهسته سراینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهسته خواننده و سراینده. (ناظم الاطباء). رجوع به تنغم شود

لغت نامه دهخدا

متوغم

(مُ تَ وَغْ غِ)

خشمگین و خشمناک. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). و رجوع به توغم شود

لغت نامه دهخدا

متزغم

(مُ تَ زَغْ غِ)

سخن گوینده در خشم. (آنندراج). آن که در حالت خشم سخن می گوید. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تزغم شود

لغت نامه دهخدا

مترغم

(مُ تَرَغْ غِ)

خشم ناک. (آنندراج). خشمگین و در حالت خشم و غضب. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترغم شود